नारदपुराणम्- पूर्वार्धः/अध्यायः ८१
श्रीसनत्कुमार उवाच ।।
अथ कृष्णस्य मंत्राणां वक्ष्ये भेदान् मुनीश्वर ।।
यान्समाराध्य मनुजाः साधयंतीष्टमात्मनः ।। ८१-१ ।।
शक्तिश्रीमारपूर्वश्च श्रीशक्तिस्मरपूर्वकः ।।
मारशक्तिरमापूर्वो दशार्णा मनवस्त्रयः ।। ८१-२ ।।
मुनिः स्यान्ना रदच्छन्दो गायत्री देवता पुनः ।।
कृष्णो गोविंदनामात्र सर्वकामप्रदो नृणाम् ।। ८१-३ ।।
चक्रैः पूर्ववदंगानि त्रयाणामपि कल्पयेत् ।।
ततः किरीटमनुनाव्यापकं हि समाचरेत् ।। ८१-४ ।।
सुदर्शनस्य मनुना कुर्याद्दिग्बंधनं तथा ।।
विंशत्यर्णोक्तवत्कुर्यादाद्ये ध्यानार्चनादिकम् ।। ८१-५ ।।
द्वितीये तु दशार्णोक्तं ध्यानपूजादिकं चरेत् ।।
तृतीये तु हरिं ध्यायेत्समाहितमनाः सुधीः ।। ८१-६ ।।
शखचक्रधनुर्बाणपाशांकुशधरारुणम् ।।
दोर्भ्यां धृतं धमंतं च वेणुं कृष्णदिवाकरम् ।। ८१-७ ।।
एवं ध्यात्वा जपेन्मंत्रान्पञ्चलक्षं पृथक् सुधीः ।।
जुहुयात्तद्दशांशेन पायसेन ससर्पिषा ।। ८१-८ ।।
एवं सिद्धे मनौ मंत्री कुर्यात्काम्यानि पूर्ववत् ।।
श्रीशक्तिकामः कृष्णाय गोविंदायाग्निसुन्दरी ।। ८१-९ ।।
रव्यर्णो ब्रह्मगायत्रीकृष्णा ऋष्यादयोऽस्य तु ।।
बीजैरमाब्धियुग्मार्णैः षडंगानि प्रकल्पयेत् ।। ८१-१० ।।
विंशत्यर्णोदितजपध्यानहोमार्चनादिकम् ।।
किं बहूक्तेन मंत्रोऽयं सर्वाभीष्टफलप्रदः ।। ८१-११ ।।
श्रीशक्तिस्मरपूर्वोगजन्मा शक्तिरमांतिकः ।।
दशाक्षरः स एवादौ प्रोक्तः शक्तिरमायुतः ।। ८१-१२ ।।
मन्त्रौ षोडशरव्यार्णौ चक्रैरंगानि कल्पयेत् ।।
वरदाभयहस्ताभ्यां श्लिष्यँतं स्वांगके प्रिये ।। ८१-१३ ।।
पद्मोत्पलकरे ताभ्यां श्लिष्टं चक्रदरोज्वलम् ।।
ध्यात्वैवं प्रजपेल्लक्षदशकं तद्दशांशतः ।। ८१-१४ ।।
आज्यैर्हुत्वा ततः सिद्धौ भवेतां मन्त्रनायकौ ।।
सर्वकामप्रदौ सर्वसंपत्सौभगाग्यदौ नृणाम् ।। ८१-१५ ।।
अष्टादशार्णः कामांतो मनुः सुतधनप्रदः ।।
नारदोऽस्य मुनिश्छंदो गायत्री देवता मनोः ।। ८१-१६ ।।
कृष्णः कामो बीजमुक्तं शक्तिर्वह्निप्रिया मता ।।
षड्वीर्याढ्येन बीजेन षडंगानि समाचरेत् ।। ८१-१७ ।।
पाणौ पायसपक्वं च दक्षे हैयंगवीनकम् ।।
वामे दधद्दिव्यदिगंबरो गोपीसुतोऽवतु ।। ८१-१८ ।।
ध्यात्वैवं प्रजपेन्मंत्रं द्वात्रिंशल्लक्षमानतः ।।
दशांशं जुहुयादग्नौ सिताढ्येन पयोंऽधसा ।। ८१-१९ ।।
पूर्वोक्तवैष्णवे पीठे यजेदष्टादशार्णवत् ।।
पद्मस्थं कृष्णमभ्यर्च्य तर्पयेत्तन्मुखांबुजे ।। ८१-२० ।।
क्षीरेण कदलीपक्कैर्दध्ना हैयंगवेन च ।।
पुत्रार्थी तर्पयेदेवं वत्सराल्लभते सुतम् ।। ८१-२१ ।।
यद्यदिच्छति तत्सर्वं तर्पणादेव सिद्ध्यति ।।
वाक्कामो ङेयुतं कृष्णपदं माया ततः पगरम् ।। ८१-२२ ।।
गोविंदाय रमा पश्चाद्दशार्णं च समुद्धरेत् ।।
मनुस्वरयुतौ सर्गयुक्तौ भृगुतदूर्द्धूगौ ।। ८१-२३ ।।
द्वाविंशत्यक्षरो मन्त्रो वागीशत्वप्रदायकः ।।
ऋषिः स्यान्नारदश्छन्दो गायत्री देवता पुनः ।। ८१-२४ ।।
विद्याप्रदश्च गोपालः कामो बीजं प्रकीर्तितम् ।।
शक्तिस्तु वाग्भवं विद्याप्राप्तये विनियोजना ।। ८१-२५ ।।
वामोर्द्ध्वहस्ते दधतं विद्यापुस्तकमुत्तमम् ।।
अक्षमालां च दक्षोर्द्ध्वस्फाटिकीं मातृकामयीम् ।। ८१-२६ ।।
शब्दब्रह्म मयं वेणुमधः पाणिद्वये पुनः ।।
गायत्रीगीतवसनं श्यामलं कोमलच्छविम् ।। ८१-२७ ।।
बर्हावतंसं सर्वज्ञं सेवितं मुनिपुंगवैः ।।
ध्यात्वैवं प्रमदावेशविलासं भुवनेश्वरम् ।। ८१-२८ ।।
वेदलक्षं जपेन्मंत्रं किंशुकैस्तद्दशांशतः ।।
हुत्वा तु पूजयेन्मन्त्री विंशत्यर्णविधानतः ।। ८१-२९ ।।
एवं यो भजते मन्त्रं भवेद्वागीश्वरस्तु सः ।।
अदृष्टान्यपि शास्त्राणि तस्य गंगातरंगवत् ।। ८१-३० ।।
तारः कृष्णयुगं पश्चान्महाकृष्ण इतीरयेत् ।।
सर्वज्ञ त्वंप्रशंशब्दांते सीदमेऽग्निश्च मारम् ।। ८१-३१ ।।
णांति विद्येश विद्यामाशु प्रयच्छ ततश्च मे ।।
त्रयस्त्रिंशदक्षरोऽयं महाविद्याप्रदोमनुः ।। ८१-३२ ।।
नारदोऽस्य मुनिश्छन्दोऽनुष्टुम् कृष्णोऽस्य देवता ।।
पादैः सर्वेण पंचांगं कृत्वा ध्यायेत्ततो हरिम् ।। ८१-३३ ।।
दिव्योद्याने विवस्वत्प्रतिममणिमये मण्डपे योगपीठे मध्ये यः सर्ववेदांतमयसुरतरोः संनिविष्टो मुकुन्दः ।।
वेदैः कल्पद्रुरूपैः शिखरिशतसमालंबिकोशैश्चतुर्भिर्न्यायैस्तर्कैपुराणैः स्मृतिभिरभिवृतस्तादृशैश्चामराद्यैः ।। ८१-३४ ।।
दद्याद्बिभ्रत्कराग्रैरपि दरमुरलीपुष्पबाणेक्षुचापानक्षस्पृक्पूर्णकुंभौ स्मरललितवपुर्दिव्यभूषांगरागः ।।
व्याख्यां वामे वितन्वन् स्फुटरुचिरपदो वेणुना विश्वमात्रे शब्दब्रह्मोद्भवेन श्रियमरुणरुचिर्बल्लवीवल्लभो नः ।। ८१-३५ ।।
एवं ध्यात्वा जपेल्लक्षं दशांशं पायसैर्हुनेत् ।।
अष्टादशार्णवत्कुर्याद्यजनं चास्य मन्त्रवित् ।। ८१-३६ ।।
तारो नमो भगवते नन्दपुत्राय संवदेत् ।।
आनन्दवपुषे दद्यादृशार्णं तदनंतरम् ।। ८१-३७ ।।
अष्टाविंशतिवर्णोऽयं मंत्रः सर्वेष्टदायकः ।।
नंदपुत्रपदं ङेंतं श्यामलांगपदं तथा ।। ८१-३८ ।।
तथा बालवपुःकृष्णं गोविंदं च तथा पुनः ।।
दशार्णोऽतो भवेन्मंत्रो द्वात्रिंशदक्षरान्वितः ।। ८१-३९ ।।
अनयोर्नारदऋषिश्छंदस्तूष्णिगनुष्टुभौ ।।
देवता नन्दपुत्रस्तु विनियोगोऽखिलाप्तये ।। ८१-४० ।।
चक्रैः पंचांगमर्चास्यादंगदिक्पालहेतिभिः ।।
दक्षिणे रत्नचषकं वामे सौवर्णनेत्रकम् ।। ८१-४१ ।।
करे दधानं देवीभ्यां श्लिष्टं संचिंतयेद्विभुम् ।।
लक्षं जपो दशांशेन जुहुयात्पायसेन तु ।। ८१-४२ ।।
एताभ्यां सिद्धमंत्राभ्यां मंत्री कुर्याद्यथेप्सितम् ।।
प्रणवः कमला माया नमो भगवते ततः ।। ८१-४३ ।।
नंदपुत्राय तत्पश्चाद्बालान्ते वपुषे पदम् ।।
ऊनविंशतिवर्णोऽयं मुनिर्ब्रह्मा समीरितः ।। ८१-४४ ।।
छंदोऽनुष्टुप् देवता च कृष्णो बालवपुः स्वयम् ।।
मन्त्रोऽयं सर्वसंपत्तिसिद्धये सेव्यते बुधैः ।। ८१-४५ ।।
तारो ह्यद्भगवानङेंतो रुक्मिणीवल्लभाय च ।।
वह्निजायावधिः प्रोक्तो मंत्रः षोडशवर्णवान् ।। ८१-४६ ।।
नारदोऽस्य मुनिश्छन्दोऽनुष्टुप् च देवता मनोः ।।
रुक्मिणीवल्लभश्चंद्रदृग्वेदांगाक्षिवर्णकैः ।।
पञ्चांगानि प्रकुर्वीत ततो ध्यायेत्सुरेश्वरम् ।। ८१-४७ ।।
तापिच्छच्छविरंकगां प्रियतमां स्वर्णप्रभामंबुजप्रोद्यद्दामभुजां स्ववामभुजयाश्लिष्यन्स्वचित्ताशया ।।
श्लिष्यंतीं स्वयमन्यहस्तविलत्सौवर्णवेत्रश्चिरं पायान्नः सुविशुद्धपीतवसनो नानाविभूषो हरिः ।। ८१-४८ ।।
ध्यात्वैवं प्रजपेल्लक्षं रक्तैः पद्मैर्दशांशतः ।। ८१-४९ ।।
त्रिमध्वक्तैर्हुनेत्पीठे पूर्वोक्ते पूजयेद्धरिम् ।।
अंगैर्नारदमुख्यैश्च लोकेशैश्च तदायुधैः ।। ८१-५० ।।
एवं सिद्धो मनुर्दद्यात्सर्वान्कामांश्च मंत्रिणे ।।
लीलादंडपदाब्जोऽपि जनसंसक्तदोः पदम् ।। ८१-५१ ।।
दंडांते वा धरावह्निरधीशाढ्योऽथ लोहितः ।।
मेघश्यामपदं पश्चाद्भगवान् सलिलंसदृक् ।। ८१-५२ ।।
विष्णो इत्युक्त्वा ठद्वयं स्यादेकोनत्रिंशदर्णवान् ।।
नारदोऽस्य मुनिश्छंदोऽनुष्टुप् च देवता मनोः ।। ८१-५३ ।।
लीलादंडहरिः प्रोक्तो मन्वब्धधियुगवह्निभिः ।।
वेदैः पंचां गकं भागैर्मंत्रवर्णोत्थितैः क्रमात् ।। ८१-५४ ।।
संमोहयंश्च निजवामकरस्थलीलादंडेन गोपयुवतीः परसुंदरीश्च ।।
दिश्यन्निजप्रियसखांसगंदक्षहस्तो देवश्रियं निहतकंस उरुक्रमो नः ।। ८१-५५ ।।
लक्षं जपो दशांशेन जुहुयात्तिलतण्डुलैः ।।
त्रिमध्वक्तैस्ततोऽभ्यर्चेदंगं दिक्पालहेतिभिः ।। ८१-५६ ।।
लीलादंड हरिं यो वै भजते नित्यमादरात् ।।
स सर्वैः पूज्यते लोकैस्तस्य गेहे स्थिरा रमा ।। ८१-५७ ।।
सद्यारूढा स्मृतिस्तोयं केशवाढ्यधरायुगम् ।।
भयाग्निवल्लभामंत्रः सप्तार्णः सर्वसिद्धिदः ।। ८१-५८ ।।
ऋषिः स्यान्नारदश्छंदो उष्णिग्गोवल्लमस्य तु ।।
देवतापूर्ववच्चक्रैः पञ्चांगानि तु कल्पयेत् ।। ८१-५९ ।।
ध्येयो हरिः सकपिलागणमध्यसंस्थस्ता आह्वयन्दधद्दक्षिणदोस्थवेणुम् ।।
पाशं सयष्टिमपरत्र पयोदनीलः पीताम्बराहिरिपुपिच्छकृतावतंसः ।। ८१-६० ।।
सप्तलक्षं जपेन्मंत्रं दशांशं जुहुयात्ततः ।।
गोदुग्धैः पूजयेत्पीठे स्यादंगैः प्रथमावृतिः ।। ८१-६१ ।।
सुवर्णपिंगलां गौरपिंगलां रक्तपिंगलाम् ।।
गुडपिंगां बभ्रुवर्णां चोत्तमां कपिलां तथा ।। ८१-६२ ।।
चतुष्कपिङ्गलां पीतपिङ्गलां चोत्तमां शुभाम् ।।
गोगणाष्टकमभ्यर्च्य लोकेशानुयुधैर्युतान् ।। ८१-६३ ।।
संपूज्यैवं मनौ सिद्धे कुर्यात्काम्यानि मंत्रवित् ।।
अष्टोत्तरसहस्रं यः पयोभिर्दिनशो हुनेत् ।। ८१-६४ ।।
पक्षात्सगोगणो मुक्तो दशार्णे चाप्ययं विधिः ।।
तारो हृद्भगवान् ङेंतः श्रीगोविंदस्तथा भवेत् ।। ८१-६५ ।।
द्वादशार्णो मनुः प्रोक्तो नारदोऽस्य मुनिर्मतः ।।
छंदः प्रोक्तं च गायत्री श्रीगोविन्दोऽस्य देवता ।।
चन्द्राक्षियुगभूतार्णैः सर्वैः पंचांगकल्पनम् ।। ८१-६६ ।।
ध्यायेत्कल्पद्रुमूलाश्रितमणिविलसद्दिव्यसिंहासनस्थं मेघश्यामं पिशंगांशुकमतिसुभगं शंखरेत्रे कराभ्याम् ।। ८१-६७ ।।
बिभ्राणं गोसहस्रैर्वृतममरपतिं प्रौढहस्तैककुंभप्रश्चोतत्सौधधारास्नपितमभिनवांभोजपत्राभनेत्रम् ।। ८१-६८ ।।
रविलक्षं जपेन्मंत्रं दुग्धैर्हुत्वा दशांशतः ।।
यजेच्च पूर्ववद्गोष्ठस्थितं वा प्रतिमादिषु ।। ८१-६९ ।।
पूर्वोक्ते वैष्णवे पीठे मूर्तिं संकल्प्य मूलतः ।।
तत्रावाह्य यजेत्कृष्णं गुरुपूजनपूर्वकम् ।। ८१-७० ।।
रुक्मिणीं सत्यभामां च पार्श्वयोरिंद्रमग्रतः ।।
पृष्ठतः सुरभिं चेष्ट्वा केसरेष्वंगपूजनम् ।। ८१-७१ ।।
कालिं द्याद्या महिष्योऽष्टौ वसुपत्रेषु संस्थिताः ।।
पीठकोणेषु बद्ध्वादिकिंकणीं च तथा पुनः ।। ८१-७२ ।।
दामानि पृष्ठयोर्वेणुं पुरः श्रीवत्सकौस्तुभौ ।।
अग्रतो वनमासादिर्दिक्ष्वष्टसु तथा स्थिताः ।। ८१-७३ ।।
पांचजन्यं गदा चक्रं वसुदेवश्च देवकी ।।
नंदगोपो यशोदा च सगोगोपालगोपिकाः ।। ८१-७४ ।।
इंद्राद्याश्च स्थिता बाह्ये वज्राद्याश्च ततः परम् ।।
कुमुदः कुमुदाक्षश्च पुंडरीकोऽथ वामनः ।। ८१-७५ ।।
शंकुकर्णः सर्वनेत्रः सुमुखः सुप्रतिष्टितः ।।
विष्वक्सेनश्च संपूज्यः स्वात्मा चार्च्यस्ततः परम् ।। ८१-७६ ।।
एककालं त्रिकालं वा यो गोविंदं यजेन्नरः ।।
स चिरायुर्निरातंको धनधान्यपतिर्भवेत् ।। ८१-७७ ।।
स्मृतिः सद्यान्विता चक्री दक्षकर्णयुतोधरा ।।
नाथाय हृदयांतोऽयं वसुवर्णो महामनुः ।। ८१-७८ ।।
मुनिर्ब्रह्मास्य गायत्री छंदः कृष्णोऽस्य देवता ।।
वर्णद्वंद्वैश्च सर्वेण पंचांगान्यस्य कल्पयेत् ।। ८१-७९ ।।
पंचवर्षमतिलोलमंगणे धावमानमतिचंचलेक्षणम् ।।
किंकिणीवलयहारनूपुरै रंजितं नमत गोपबालकम् ।। ८१-८० ।।
एवं ध्यात्वा जपेदष्टलक्षं मंत्री दशांशतः ।।
ब्रह्मवृक्षसमिद्भिश्च जुहुयात्पायसेन वा ।। ८१-८१ ।।
प्रागुक्ते वैष्णवे पीठे मूर्तिं संकल्प्य मूलतः ।।
तत्रावाह्यार्चयेत्कृष्णं मंत्री वै स्थिरमानसः ।। ८१-८२ ।।
केसरेषु चतुर्दिक्षु विदिक्ष्वंगानि पूजयेत् ।।
वासुदेवं बलं दिक्षु प्रद्युम्नमनिरुद्धकम् ।। ८१-८३ ।।
विदिक्षु रुक्मिणीसत्यभामे वै लक्ष्यणर्क्षजे ।।
लोकेशान्सायुधान्बाह्ये एवं सिद्धो भवेन्मनुः ।। ८१-८४ ।।
तारः श्रीभुवनाकामो ङेंतं श्रीकृष्णमीरयेत् ।।
श्रीगोविंदं ततः प्रोच्य गोपीजनपदं ततः ।। ८१-८५ ।।
वल्लभाय ततः पद्मात्रयं तत्वाक्षरो मनुः ।।
मुन्यादिकं च पूर्वोक्तं सिद्धगोपालकं स्मरेत् ।। ८१-८६ ।।
माधवीमंडपासीनौ गरुडेनाभिपालितौ ।।
दिव्यक्रीडासु निरतौ रामकृष्णौ स्मरन् जपेत् ।। ८१-८७ ।।
पूजनं पूर्ववच्चास्य कर्तव्यं वैष्णवोत्तमैः ।।
चक्री मुनिस्वरोपेतः सर्गी चैकाक्षरो मनुः ।। ८१-८८ ।।
कृष्णेति द्व्यक्षरः प्रोक्तः कामादिः स्यात्त्रिवर्णकः ।।
सैव ङेंतो युगार्णः स्यात्कृष्णाय नम इत्यपि ।। ८१-८९ ।।
पंचाक्षरश्च कृष्णाय कामरुद्धस्तथा परः ।।
गोपालायाग्निजायांतो रसवर्णः प्रकीर्तितः ।। ८१-९० ।।
कामः कृष्णपदं ङेंतं वह्निजायांतकः परः ।।
कृष्णगोविंदकौ ङेंतौ सप्तार्णः सर्वसिद्धिदः ।। ८१-९१ ।।
श्रीशक्तिकामाः कृष्णाय कामः सप्ताक्षरः परः ।।
कृष्णगोविंदकौ ङेंतौ हृदंतोऽन्यो नवाक्षरः ।। ८१-९२ ।।
ङेंतौ च कृष्णगोविंदौ तथा कामः पुटः परः ।।
कामः शार्ङ्गी धरासंस्थो मन्विंद्वाढ्यश्च मन्मथः ।। ८१-९३ ।।
श्यामलांगाय हृदयं दशार्णः सर्वसिद्धिदः ।।
बालांते वपुषे कृष्णायाग्निजायांतिमोऽपरः ।। ८१-९४ ।।
द्विठांते बालवपुषे कामः कृष्णाय संवदेत् ।।
ततो ध्यायन्स्वहृदये गोपीजनमनोहरम् ।। ८१-९५ ।।
श्रीवृन्दाविपिनप्रतोलिषु नमत्संफुल्लवल्लीततिष्वंतर्जालविघट्टैनः सुरभिणा वातेन संसेविते ।।
कालिंदीपुलिने विहारिणमथो राधैकजीवातुकं वंदे नन्दकिशोरमिंदुवदनं स्निग्धांबुदाडंबरम् ।। ८१-९६ ।।
पूर्वाक्तवर्त्मना पूजा ज्ञेया ह्येषां मुनीश्वर ।।
देवकीसुतवर्णांते गोविंदपदमुच्चरेत् ।। ८१-९७ ।।
वासुदेवपदं प्रोच्य संबृद्ध्यंतं जगत्पतिंम् ।।
देहि मे तनयं पश्चात्कृष्ण त्वामहमीरयेत् ।। ८१-९८ ।।
शरणं गत इत्यंतो मन्त्रो द्वात्रिंशदक्षरः ।।
नारदोऽस्य मुनिश्छंदो गायत्री चाप्यनुष्टुभम् ।।
देवः सुतप्रदः कृष्णः पादैः सर्वेण चांगकम् ।। ८१-९९ ।।
विजयेन युतो रथस्थितः प्रसमानीय समुद्रमध्यतः ।।
प्रददत्तनयान् द्विजन्मने स्मरणीयो वसुदेवनन्दनः ।। ८१-१०० ।।
लक्षं जपोऽयुतं होमस्तलैर्मधुरसंप्लुतैः ।।
अर्चा पूर्वोदिते पीठे अंगलोकेश्वरायुधैः ।। ८१-१०१ ।।
एवं सिद्धे मनौ मंत्री वंध्यायामपि पुत्रवान् ।।
तारो माया ततः सांतसेंदुष्वांतश्च सर्ववान् ।। ८१-१०२ ।।
सोऽहं वह्निप्रियांतोऽयं मंत्रो वस्वक्षरः परः ।।
पंचब्रह्मात्मकस्यास्य मंत्रस्य मुनि सत्तमः ।। ८१-१०३ ।।
ऋषिर्ब्रह्मा च परमा गायत्रीछंद ईरितम् ।।
परंज्योतिः परं ब्रह्म देवता परिकीर्तितम् ।। ८१-१०४ ।।
प्रणवो बीजमाख्यातं स्वाहा शक्तिरुदाहृता ।।
स्वाहेति हृदयं प्रोक्तं सोऽहं वेति शिरो मतम् ।। ८१-१०५ ।।
हंसश्चेति शिखा प्रोक्ता हृल्लेखा कवचं स्मृतम् ।।
प्रणवो नेत्रमाख्यातमस्त्रं हरिहरेति च ।। ८१-१०६ ।।
स ब्रह्मा स शिवो विप्र स हरिः सैव देवराट् ।।
स सर्वरूपः सर्वाख्यः सोऽक्षरः परमः स्वराट् ।। ८१-१०७ ।।
एवं ध्यात्वा जपेदष्टलक्षहोमो दशांशतः ।।
पूजाप्रणवपीठेऽस्य सांगावरणकैर्मता ।। ८१-१०८ ।।
एवं सिद्धे मनौ ज्ञानं साधकेंद्रस्य नारद ।।
जायते तत्त्वमस्यादिवाक्योक्तं निर्विकल्पकम् ।। ८१-१०९ ।।
कामो ङेंतो हृषीकेशो हृदयांतो गजाक्षरः ।।
ऋषिर्ब्रह्मास्य गायत्री छंदो गायत्रमीरितम् ।। ८१-११० ।।
देवता तु हृषीकेशो विनियोगोऽखिलाप्तये ।।
कामो बीजं तथायेति शक्तिरस्य ह्युदाहृता ।। ८१-१११ ।।
बीजेनैव षडंगानि कृत्वा ध्यानं समाचरेत् ।।
पुरुषोत्तममंत्रोक्तं सर्वं वास्य प्रकीर्तितम् ।। ८१-११२ ।।
लक्षं जपोऽयुतं होमो घृतेनैव प्रकीर्तितः ।।
तर्पणं सर्वकामाप्त्यै प्रोक्तं संमोहिनीसुमैः ।। ८१-११३ ।।
श्रीबीजं शक्तिरापेति बीजेनैव षडंकस्तथा ।।
त्रैलोक्यमोहनः शब्दो नमोंऽतो मनुरीरितः ।। ८१-११४ ।।
ऋषिर्ब्रह्मा च गायत्री छन्दः श्रीधरदेवता ।।
श्रीबीजं शक्तिरापेति बीजेनैव षडंगकम् ।। ८१-११५ ।।
पुरुषोत्तमवद्ध्यानपूजादिकमिहोदितः ।।
लक्षं जपस्तथा होम आज्येनैव दशांशतः ।। ८१-११६ ।।
सुगंधश्वेतपुष्पैस्तु पूजां होमादिकं चरेत् ।।
एवं कृते तु विप्रेन्द्र साक्षात्स्याच्छ्रीधरः स्वयम् ।। ८१-११७ ।।
अच्युतानन्तगोविंदपदं ङेंतं नमोंतिमम् ।।
मंत्रोऽस्य शौनकऋषिर्विराट् छंदः प्रकीर्तितम् ।। ८१-११८ ।।
एषां पराशरव्यासनारदा ऋषयः स्मृताः ।।
विराट् छन्दः समाख्यातं परब्रह्मात्मको हरिः ।। ८१-११९ ।।
देवताबीजशक्ती तु पूर्वोक्ते साधकैर्मते ।।
शंखचक्रधरं देवं चतुर्बाहुं किरीटिनम् ।। ८१-१२० ।।
सर्वैरप्यायुधैर्युक्तं गरुडोपरि संस्थितम् ।।
सनकादिमुनींद्रैस्तु सर्वदेवैरुपासितम् ।। ८१-१२१ ।।
श्रीभूमिसहितं देवमुदयादित्यसन्निभम् ।।
प्रातरुद्यत्सहस्रांशुमंडलोपमकुंडलम् ।। ८१-१२२ ।।
सर्वलोकस्य रक्षार्थमनन्तं नित्यमेव हि ।।
अभयं वरदं देवं प्रयच्छंतं मुदान्वितम् ।। ८१-१२३ ।।
एवं ध्यात्वा र्चयेत्पीठे वैष्णवे सुसमाहितः ।।
आद्यावरणसंगैः स्याच्चक्रशंखगदासिभिः ।। ८१-१२४ ।।
मुशलाढ्यधनुः पाशांकुशैः प्रोक्तं द्वितीयकम् ।।
सनकादिकशाक्तेयव्यासनारदशौनकैः ।। ८१-१२५ ।।
तृतीयं लोकपालैस्तु चतुर्थं परिकीर्तितम् ।।
लक्षं जपो दशांशेन घृतेन हवनं स्मृतम् ।। ८१-१२६ ।।
एवं सिद्धे मनौ मंत्री प्रयोगानप्युपाचरेत् ।।
श्रीवृक्षमूले देवेशं ध्यायन्वैरोगिणं स्मरन् ।। ८१-१२७ ।।
स्पृष्ट्वा जप्त्वायुतं साध्यं स्मृत्वा वा मनसा द्विज ।।
रोगिणां रोगनिर्मुक्तिं कुर्यान्मंत्री तु मंडलात् ।। ८१-१२८ ।।
कन्यार्थी जुहुयाल्लाजैर्बिल्वैश्चापि धनाप्तये ।।
वस्त्रार्थी गन्धकुसुमैरारोग्याय तिलैर्हुनेत् ।। ८१-१२९ ।।
रविवारे जले स्थित्वा नाभिमात्रे जपेत्तु यः ।।
अष्टोत्तरसहस्रं वै स ज्वरं नाशयेद् ध्रुवम् ।। ८१-१३० ।।
विवाहार्थं जपेन्मासं शशिमण्डलमध्यगम् ।।
ध्यात्वा कृष्णं लभेत्कन्यां वांछितां चापि नारद ।। ८१-१३१ ।।
वसुदेवपदं प्रोच्य निगडच्छेदशब्दतः ।।
वासुदेवाय वर्मास्त्रे स्वाहांतो मनुरीरितः ।। ८१-१३२ ।।
नारदोऽस्य ऋषिश्छन्दो गायत्री कृष्णदेवता ।।
वर्म बीजं शिरः शक्तिरन्यत्सर्वं दशार्णवत् ।। ८१-१३३ ।।
बालः पवनदीर्घैदुयुक्तो झिंटीशयुर्जलम् ।।
अत्रिर्व्यासाय हृदयं मनुरष्टाक्षरोऽवतु ।। ८१-१३४ ।।
ब्राह्मानुष्टुप् मुनिश्छन्दो देवः सत्यवतीसुतः ।।
आद्यं बीजं नमः शक्तिदीर्घाढ्यो नादिनांगकम् ।। ८१-१३५ ।।
व्याख्यामुद्रिकया लसत्करतलं सद्योगपीठस्थितं वामे जानुतले दधानमपरं हस्तं सुविद्यानिधिम् ।।
विप्रव्रातवृतं प्रसन्नमनसं पाथोरुहांगद्युतिं पाराशर्यमतीव पुण्यचरितं व्यासं स्मरेत्सिद्धये ।। ८१-१३६ ।।
जपेदष्टसहस्राणि पायसैर्होममाचरेत् ।।
पूर्वोक्तपीठे व्यासस्य पूर्वमंगानि पूजयेत् ।। ८१-१३७ ।।
प्राच्यादिषु यजेत्पैलं वैशंपायनजैमिनी ।।
सुमंप्तुं कोणभागेषु श्रीशुकं रोमहर्षणम् ।। ८१-१३८ ।।
उग्रश्रवसमन्यांश्च मुनीन्सेंद्रादिकाययुधान् ।।
एवं सिद्धमनुर्मंत्री कवित्वं शोभनाः प्रजाः ।। ८१-१३९ ।।
व्याख्यानशक्तिं कीर्तिं च लभते संपदां चयम् ।।
नृसिंहो माधवो दृष्टो लोहितो निगमादिमः ।। ८१-१४० ।।
कृशानुजाया पञ्चार्णो मनुर्विषहरः परः ।।
अनंतपंक्तिपक्षीन्द्रा मुनिश्छन्दः सुरा मताः ।। ८१-१४१ ।।
तारवह्निप्रिये बीजशक्ती मन्त्रस्य कीर्तिते ।।
ज्वलज्वल महामंत्री स्वाहा हृदयमीरितम् ।। ८१-१४२ ।।
गरुडेति पदस्यांते चूडाननशुचिप्रिया ।।
शिरोमन्त्रो गरुडतः शिखे स्वाहा शिखा मनुः ।। ८१-१४३ ।।
गरुडेति पदं प्रोच्य प्रभंजययुगं वदेत् ।।
प्रभेदययुगं पश्चाद्वित्रासय विमर्दय ।। ८१-१४४ ।।
प्रत्येकं द्विस्ततः स्वाहा कवचस्य मनुर्मतः ।।
उग्ररूपधरांते तु सर्वविषहरेति च ।। ८१-१४५ ।।
भीषयद्वितयं प्रोच्य सर्वं दहदहेति च ।।
भस्मीकुरु ततः स्वाहा नेत्रमन्त्रोऽयमीरितः ।। ८१-१४६ ।।
अप्रतिहतवर्णांते बलाय प्रहतेति च ।।
शासनांते तथा हुं फट् स्वाहास्त्रमनुरीरितः ।। ८१-१४७ ।।
पादे कटौ हृदि मुखे मूर्ध्निं वर्णान्प्रविन्यसेत् ।। ८१-१४८ ।।
तप्तस्वर्णनिभं फणींद्रनिकरैःक्लृप्तांग भूषंप्रभुं स्तर्तॄणां शमयन्तमुग्रमखिलं नॄणां विषं तत्क्षणात् ।।
चंच्वग्रप्रचलद्भुजंगमभयं पाण्योर्वरं बिभ्रतं पक्षोच्चारितसामगीतममलं श्रीपक्षिराजं भजे ।। ८१-१४९ ।।
पञ्चलक्षं जपेन्मंत्रं दशांशं जुहुयात्तिलैः ।।
पूजयेन्मातृकापीठे गरुडं वेदविग्रहम् ।। ८१-१५० ।।
चतुर्थ्यन्तः पक्षिराजः स्वाहा पीठमनुः स्मृतः ।।
दृष्ट्वांगं कर्णिकामध्ये नागान्यंत्रेषु पूजयेत् ।। ८१-१५१ ।।
तद्बिहिर्लोकपालांश्च वज्राद्यैर्विलसत्करान् ।।
एवं सिद्धमनुर्मंत्री नाशयेद्गरलद्वयम् ।।
देहांते लभते चापिश्रीविष्णोः परमं पदम् ।। ८१-१५२ ।।
इति श्रीबृहन्नारदीयपुराणे पूर्वभागे बृहदुपाख्याने तृतीयपादे कृष्णादिमन्त्रभेदनिरूपणं नामैकाशीतितमोऽध्यायः ।। ८१ ।।