महाभारतम्-14-आश्वमेधिकपर्व-107

विकिस्रोतः तः
नेविगेशन पर जाएँ खोज पर जाएँ
← आश्वमेधिकपर्व-106 महाभारतम्
चतुर्दशपर्व
महाभारतम्-14-आश्वमेधिकपर्व-107
वेदव्यासः
आश्वमेधिकपर्व-108 →
  1. 001
  2. 002
  3. 003
  4. 004
  5. 005
  6. 006
  7. 007
  8. 008
  9. 009
  10. 010
  11. 011
  12. 012
  13. 013
  14. 014
  15. 015
  16. 016
  17. 017
  18. 018
  19. 019
  20. 020
  21. 021
  22. 022
  23. 023
  24. 024
  25. 025
  26. 026
  27. 027
  28. 028
  29. 029
  30. 030
  31. 031
  32. 032
  33. 033
  34. 034
  35. 035
  36. 036
  37. 037
  38. 038
  39. 039
  40. 040
  41. 041
  42. 042
  43. 043
  44. 044
  45. 045
  46. 046
  47. 047
  48. 048
  49. 049
  50. 050
  51. 051
  52. 052
  53. 053
  54. 054
  55. 055
  56. 056
  57. 057
  58. 058
  59. 059
  60. 060
  61. 061
  62. 062
  63. 063
  64. 064
  65. 065
  66. 066
  67. 067
  68. 068
  69. 069
  70. 070
  71. 071
  72. 072
  73. 073
  74. 074
  75. 075
  76. 076
  77. 077
  78. 078
  79. 079
  80. 080
  81. 081
  82. 082
  83. 083
  84. 084
  85. 085
  86. 086
  87. 087
  88. 088
  89. 089
  90. 090
  91. 091
  92. 092
  93. 093
  94. 094
  95. 095
  96. 096
  97. 097
  98. 098
  99. 099
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118

कृष्णेन युधिष्ठिरंप्रति साक्षाद्ब्रह्महत्याया अकरणेपि तत्तुल्यफलकदुष्कृतकथनम्। 1 ।। तथा अभोज्यान्नानां पापिनां लक्षणकथनम्।। 2 ।।

युधिष्ठिर उवाच। 14-107-1x
इदं मे तत्वतो देव वक्तुमर्हस्यशेषतः।
हिंसामकृत्वा यो मर्त्यो ब्रह्महत्यामवाप्नुयात्।।
14-107-1a
14-107-1b
भगवानुवाच। 14-107-2x
ब्राह्मणं स्वयमाहूय भिक्षार्थं वृत्तिकर्शितम्।
ब्रूयान्नास्तीति यः पश्चात्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-2a
14-107-2b
मध्यस्थस्येह विप्रस्य योऽनूचानस्य भारत।
वृत्तिं हरति दुर्बुद्धइस्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-3a
14-107-3b
आश्रमे वाऽऽलये वाऽपि ग्रामे वा नगरेऽपि वा।
अग्निं यः प्रक्षिपेत्क्रुद्धस्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-4a
14-107-4b
गोकुलस्य तृषार्तस्य जलान्ते वसुधाधिप।
उत्पादयति यो विघ्नं तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-5a
14-107-5b
यः प्रवृत्तां श्रुतिं सम्यक्छास्त्रं वा मुनिभिः कृतम्।
दूषयत्यनभिज्ञाय तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-6a
14-107-6b
चक्षुषा वाऽपि हीनस्य पङ्गोर्वाऽपि जडस्य वा।
हरेद्वै यस्तु सर्वस्वं तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-7a
14-107-7b
गुरुं त्वंकृत्यं हुंकृत्य अतिक्रम्य च शासनम्।
वर्तते यस्तु मूढात्मा तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-8a
14-107-8b
क्रोधाद्वा यदि वा द्वेषादाक्रुष्टस्तर्जितोपि वा।
ऋतौ स्त्रियं वा नोपेयात्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-9a
14-107-9b
यावत्सारो भवेद्दीनस्तन्नाशे यस्य दुःस्थितिः।
तत्सर्वस्वं हरेद्यो वै तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।
14-107-10a
14-107-10b
युधिष्ठिर उवाच। 14-107-11x
सप्वेषामपि दानानां यत्तु दानं विशिष्यते।
अभोज्यान्नाश्च ये विप्रास्तान्ब्रवीहि सुरोत्तम।।
14-107-11a
14-107-11b
भगवानुवाच। 14-107-12x
अन्नमेव प्रशंसन्ति देवा ब्रह्मपुरस्सराः।
अन्नेन सदृशं दानं न भूतं न भविष्यति।।
14-107-12a
14-107-12b
अन्नमूर्जस्करं लोके ह्यन्नात्प्राणाः प्रतिष्ठिताः।
अबोज्यान्नान्मया राजन्वक्ष्यमाणान्निबोध मे।।
14-107-13a
14-107-13b
दीक्षितस्य कदर्यस्य क्रुद्धस्य निकृतस्य च।
अभिशप्तस्य षण्डस्य पाकभेदकरस्य च।।
14-107-14a
14-107-14b
चिकित्सकस्य दूतस्य तथा चोच्छिष्टभोजिनः।
उग्रान्नं सूतकान्नं च शूद्रोच्छेषणमेव च।।
14-107-15a
14-107-15b
द्विषदन्नं न भोक्तव्यं पतितान्नं च यच्छ्रुतम्।
तथा च पिशुनस्यान्नं यज्ञविक्रयिणस्तथा।।
14-107-16a
14-107-16b
शैलूषं तन्तुवायान्नं कृतघ्नस्यान्नमेव च।
अंबष्ठकनिषादानां रङ्गावतरकस्य च।।
14-107-17a
14-107-17b
सुवर्णकर्तुर्वैणस्यि शस्त्रविक्रयिणस्तथा।
सूताना शौण्डिकानां च वैद्यस्य रजकस्य च।।
14-107-18a
14-107-18b
स्त्रीजितस्य नृशंसस्य तथा माहिषिकस्य च।
अनिर्दशानां प्रेतानां गणिकानां तथैव च।।
14-107-19a
14-107-19b
बन्दिनो द्यूतकर्तुश्च तथा द्यूतविदामपि।
परिवित्तस्य यच्चान्नं परिवेत्तुस्तथैव च।।
14-107-20a
14-107-20b
यश्चाग्रदिधिषुर्विप्रो दिधिषूपपिस्तथा।
तयोरप्युभयोरन्नं राज्ञां चापि विवर्जयेत्।।
14-107-21a
14-107-21b
राजान्नं तेज आदत्ते शूद्रान्नं ब्रह्मवर्चसम्।
आयुः सुवर्णकारान्नं यशश्चार्मावकृन्तिनः।।
14-107-22a
14-107-22b
गणान्नं गणिकान्नं च लोकेभ्यः परिकीर्तितम्।
पूयं चिकित्सकस्यान्नं शुक्लं तु वृषलीपतेः।।
14-107-23a
14-107-23b
विष्ठा वार्धुषिकस्यान्नं तस्मात्तत्परिवर्जयेत्।
तेषां त्वगस्थिरोमाणि भुङ्क्ते योऽन्नं तु भक्षयेत्।।
14-107-24a
14-107-24b
अमात्यान्नमथैतेषां भुक्त्वा तु त्रियहं क्षिपेत्।
मत्या भुक्त्वा सकृद्वाऽपि प्राजापत्यं चरेद्द्विजः।।
14-107-25a
14-107-25b
दानानां च फलं यद्वै शृणु पाण्डव तत्वतः।
जलदस्तृप्तिमाप्नोति सुखमक्षयमन्नदः।।
14-107-26a
14-107-26b
तिलदश्च प्रजामिष्टां दीपदश्चक्षुरुत्तमम्।
भूमदो भूमिमाप्नोति दीर्घमायुर्हिरण्यदः।।
14-107-27a
14-107-27b
गृहदोऽग्र्याणि वेश्मानि रूप्यदो रूपमुत्तमम्।
वासोदश्चन्द्रसालोक्यमश्विसालोक्यमश्वदः।।
14-107-28a
14-107-28b
अनडुद्दः श्रियं जुष्टां गोदो गोलोकमश्नुते।
यानशय्याप्रदो भार्यामैश्वर्यमभयप्रदः।।
14-107-29a
14-107-29b
धान्यदः शाश्वतं सौख्यं ब्रह्मदो ब्रह्मसाम्यताम्।
सर्वेषामेव दानानां ब्रह्मदानं विशिष्यते।।
14-107-30a
14-107-30b
हिरण्यभूगवाश्वाजवस्त्रशय्यासनादिषु।
योर्चितः प्रतिगृह्णाति दद्यादुचितमेव च।
तावुभौ गच्छतः स्वर्गं नरकं च विपर्यये।।
14-107-31a
14-107-31b
14-107-31c
अनृतं न वदेद्विद्वांस्तपस्तप्त्वा न विस्मयेत्।
नार्तोप्यभिभवेद्विप्रान्न दत्त्वा परिकीर्तयेत्।।
14-107-32a
14-107-32b
यज्ञोऽनृतेन क्षरति तपः क्षरति विस्मयात्।
आयुर्विप्रावमानेन दानं तु परिकीर्तनात्।।
14-107-33a
14-107-33b
एकः प्रजायते जन्तुरेक एव प्रमीयते।
अकोऽनुभुङ्क्ते सुकृतमेकश्चाप्नोति दुष्कृतम्।।
14-107-34a
14-107-34b
मृतं शरीरमुत्सृज्य काष्ठलोष्टसमं क्षितौ।
विमुखा बान्धवा यान्ति धर्मस्तमनुवर्तते।।
14-107-35a
14-107-35b
अनागतानि कार्याणि कर्तुं गणयते मनः।
शरीरकं समुद्दिश्य स्मयते नूनमन्तकः।।
14-107-36a
14-107-36b
तस्माद्धर्मसहासस्तु धर्मं संचिनुयात्सदा।
धर्मेण हि सहायेन तमस्तरति दुस्तरम्।।
14-107-37a
14-107-37b
येषां तटाकानि बहूदकानि
सभाश्च कूपाश्च शुभाः प्रपाश्च।
अन्नप्रदानं मधुरा च वाणी
यमस्य ते निर्विषया भवन्ति।।
14-107-38a
14-107-38b
14-107-38c
14-107-38d
।। इति श्रीमन्महाभारते आश्वमेधिकपर्वणि
वैष्णवधर्मपर्वणि सप्ताधिकशततमोऽध्यायः।। 107
आश्वमेधिकपर्व-106 पुटाग्रे अल्लिखितम्। आश्वमेधिकपर्व-108