महाभारतम्-14-आश्वमेधिकपर्व-107

by वेदव्यासः

← आश्वमेधिकपर्व-106

महाभारतम् चतुर्दशपर्व महाभारतम्-14-आश्वमेधिकपर्व-107 वेदव्यासः

आश्वमेधिकपर्व-108 →

महाभारतम्/आश्वमेधिकपर्व

1. 001
2. 002
3. 003
4. 004
5. 005
6. 006
7. 007
8. 008
9. 009
10. 010
11. 011
12. 012
13. 013
14. 014
15. 015
16. 016
17. 017
18. 018
19. 019
20. 020
21. 021
22. 022
23. 023
24. 024
25. 025
26. 026
27. 027
28. 028
29. 029
30. 030
31. 031
32. 032
33. 033
34. 034
35. 035
36. 036
37. 037
38. 038
39. 039
40. 040
41. 041
42. 042
43. 043
44. 044
45. 045
46. 046
47. 047
48. 048
49. 049
50. 050
51. 051
52. 052
53. 053
54. 054
55. 055
56. 056
57. 057
58. 058
59. 059
60. 060
61. 061
62. 062
63. 063
64. 064
65. 065
66. 066
67. 067
68. 068
69. 069
70. 070
71. 071
72. 072
73. 073
74. 074
75. 075
76. 076
77. 077
78. 078
79. 079
80. 080
81. 081
82. 082
83. 083
84. 084
85. 085
86. 086
87. 087
88. 088
89. 089
90. 090
91. 091
92. 092
93. 093
94. 094
95. 095
96. 096
97. 097
98. 098
99. 099
100. 100
101. 101
102. 102
103. 103
104. 104
105. 105
106. 106
107. 107
108. 108
109. 109
110. 110
111. 111
112. 112
113. 113
114. 114
115. 115
116. 116
117. 117
118. 118

कृष्णेन युधिष्ठिरंप्रति साक्षाद्ब्रह्महत्याया अकरणेपि तत्तुल्यफलकदुष्कृतकथनम्। 1 ।। तथा अभोज्यान्नानां पापिनां लक्षणकथनम्।। 2 ।।

युधिष्ठिर उवाच।	14-107-1x
इदं मे तत्वतो देव वक्तुमर्हस्यशेषतः। हिंसामकृत्वा यो मर्त्यो ब्रह्महत्यामवाप्नुयात्।।	14-107-1a 14-107-1b
भगवानुवाच।	14-107-2x
ब्राह्मणं स्वयमाहूय भिक्षार्थं वृत्तिकर्शितम्। ब्रूयान्नास्तीति यः पश्चात्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-2a 14-107-2b
मध्यस्थस्येह विप्रस्य योऽनूचानस्य भारत। वृत्तिं हरति दुर्बुद्धइस्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-3a 14-107-3b
आश्रमे वाऽऽलये वाऽपि ग्रामे वा नगरेऽपि वा। अग्निं यः प्रक्षिपेत्क्रुद्धस्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-4a 14-107-4b
गोकुलस्य तृषार्तस्य जलान्ते वसुधाधिप। उत्पादयति यो विघ्नं तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-5a 14-107-5b
यः प्रवृत्तां श्रुतिं सम्यक्छास्त्रं वा मुनिभिः कृतम्। दूषयत्यनभिज्ञाय तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-6a 14-107-6b
चक्षुषा वाऽपि हीनस्य पङ्गोर्वाऽपि जडस्य वा। हरेद्वै यस्तु सर्वस्वं तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-7a 14-107-7b
गुरुं त्वंकृत्यं हुंकृत्य अतिक्रम्य च शासनम्। वर्तते यस्तु मूढात्मा तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-8a 14-107-8b
क्रोधाद्वा यदि वा द्वेषादाक्रुष्टस्तर्जितोपि वा। ऋतौ स्त्रियं वा नोपेयात्तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-9a 14-107-9b
यावत्सारो भवेद्दीनस्तन्नाशे यस्य दुःस्थितिः। तत्सर्वस्वं हरेद्यो वै तमाहुर्ब्रह्मघातकम्।।	14-107-10a 14-107-10b
युधिष्ठिर उवाच।	14-107-11x
सप्वेषामपि दानानां यत्तु दानं विशिष्यते। अभोज्यान्नाश्च ये विप्रास्तान्ब्रवीहि सुरोत्तम।।	14-107-11a 14-107-11b
भगवानुवाच।	14-107-12x
अन्नमेव प्रशंसन्ति देवा ब्रह्मपुरस्सराः। अन्नेन सदृशं दानं न भूतं न भविष्यति।।	14-107-12a 14-107-12b
अन्नमूर्जस्करं लोके ह्यन्नात्प्राणाः प्रतिष्ठिताः। अबोज्यान्नान्मया राजन्वक्ष्यमाणान्निबोध मे।।	14-107-13a 14-107-13b
दीक्षितस्य कदर्यस्य क्रुद्धस्य निकृतस्य च। अभिशप्तस्य षण्डस्य पाकभेदकरस्य च।।	14-107-14a 14-107-14b
चिकित्सकस्य दूतस्य तथा चोच्छिष्टभोजिनः। उग्रान्नं सूतकान्नं च शूद्रोच्छेषणमेव च।।	14-107-15a 14-107-15b
द्विषदन्नं न भोक्तव्यं पतितान्नं च यच्छ्रुतम्। तथा च पिशुनस्यान्नं यज्ञविक्रयिणस्तथा।।	14-107-16a 14-107-16b
शैलूषं तन्तुवायान्नं कृतघ्नस्यान्नमेव च। अंबष्ठकनिषादानां रङ्गावतरकस्य च।।	14-107-17a 14-107-17b
सुवर्णकर्तुर्वैणस्यि शस्त्रविक्रयिणस्तथा। सूताना शौण्डिकानां च वैद्यस्य रजकस्य च।।	14-107-18a 14-107-18b
स्त्रीजितस्य नृशंसस्य तथा माहिषिकस्य च। अनिर्दशानां प्रेतानां गणिकानां तथैव च।।	14-107-19a 14-107-19b
बन्दिनो द्यूतकर्तुश्च तथा द्यूतविदामपि। परिवित्तस्य यच्चान्नं परिवेत्तुस्तथैव च।।	14-107-20a 14-107-20b
यश्चाग्रदिधिषुर्विप्रो दिधिषूपपिस्तथा। तयोरप्युभयोरन्नं राज्ञां चापि विवर्जयेत्।।	14-107-21a 14-107-21b
राजान्नं तेज आदत्ते शूद्रान्नं ब्रह्मवर्चसम्। आयुः सुवर्णकारान्नं यशश्चार्मावकृन्तिनः।।	14-107-22a 14-107-22b
गणान्नं गणिकान्नं च लोकेभ्यः परिकीर्तितम्। पूयं चिकित्सकस्यान्नं शुक्लं तु वृषलीपतेः।।	14-107-23a 14-107-23b
विष्ठा वार्धुषिकस्यान्नं तस्मात्तत्परिवर्जयेत्। तेषां त्वगस्थिरोमाणि भुङ्क्ते योऽन्नं तु भक्षयेत्।।	14-107-24a 14-107-24b
अमात्यान्नमथैतेषां भुक्त्वा तु त्रियहं क्षिपेत्। मत्या भुक्त्वा सकृद्वाऽपि प्राजापत्यं चरेद्द्विजः।।	14-107-25a 14-107-25b
दानानां च फलं यद्वै शृणु पाण्डव तत्वतः। जलदस्तृप्तिमाप्नोति सुखमक्षयमन्नदः।।	14-107-26a 14-107-26b
तिलदश्च प्रजामिष्टां दीपदश्चक्षुरुत्तमम्। भूमदो भूमिमाप्नोति दीर्घमायुर्हिरण्यदः।।	14-107-27a 14-107-27b
गृहदोऽग्र्याणि वेश्मानि रूप्यदो रूपमुत्तमम्। वासोदश्चन्द्रसालोक्यमश्विसालोक्यमश्वदः।।	14-107-28a 14-107-28b
अनडुद्दः श्रियं जुष्टां गोदो गोलोकमश्नुते। यानशय्याप्रदो भार्यामैश्वर्यमभयप्रदः।।	14-107-29a 14-107-29b
धान्यदः शाश्वतं सौख्यं ब्रह्मदो ब्रह्मसाम्यताम्। सर्वेषामेव दानानां ब्रह्मदानं विशिष्यते।।	14-107-30a 14-107-30b
हिरण्यभूगवाश्वाजवस्त्रशय्यासनादिषु। योर्चितः प्रतिगृह्णाति दद्यादुचितमेव च। तावुभौ गच्छतः स्वर्गं नरकं च विपर्यये।।	14-107-31a 14-107-31b 14-107-31c
अनृतं न वदेद्विद्वांस्तपस्तप्त्वा न विस्मयेत्। नार्तोप्यभिभवेद्विप्रान्न दत्त्वा परिकीर्तयेत्।।	14-107-32a 14-107-32b
यज्ञोऽनृतेन क्षरति तपः क्षरति विस्मयात्। आयुर्विप्रावमानेन दानं तु परिकीर्तनात्।।	14-107-33a 14-107-33b
एकः प्रजायते जन्तुरेक एव प्रमीयते। अकोऽनुभुङ्क्ते सुकृतमेकश्चाप्नोति दुष्कृतम्।।	14-107-34a 14-107-34b
मृतं शरीरमुत्सृज्य काष्ठलोष्टसमं क्षितौ। विमुखा बान्धवा यान्ति धर्मस्तमनुवर्तते।।	14-107-35a 14-107-35b
अनागतानि कार्याणि कर्तुं गणयते मनः। शरीरकं समुद्दिश्य स्मयते नूनमन्तकः।।	14-107-36a 14-107-36b
तस्माद्धर्मसहासस्तु धर्मं संचिनुयात्सदा। धर्मेण हि सहायेन तमस्तरति दुस्तरम्।।	14-107-37a 14-107-37b
येषां तटाकानि बहूदकानि सभाश्च कूपाश्च शुभाः प्रपाश्च। अन्नप्रदानं मधुरा च वाणी यमस्य ते निर्विषया भवन्ति।।	14-107-38a 14-107-38b 14-107-38c 14-107-38d
।। इति श्रीमन्महाभारते आश्वमेधिकपर्वणि वैष्णवधर्मपर्वणि सप्ताधिकशततमोऽध्यायः।। 107

आश्वमेधिकपर्व-106

पुटाग्रे अल्लिखितम्।

आश्वमेधिकपर्व-108