नारदपुराणम्- उत्तरार्धः/अध्यायः ५
यम उवाच ।।
घृष्टतां समनुप्राप्तः पन्था देवस्य चक्रिणः ।।
अच्छिद्रैर्गम्यनानैश्च नरैस्त्रिभुवनार्चित ।। ५-१ ।।
अप्रमाणमहं मन्ये लोकं विष्णोर्जगत्पते ।।
यो न पूर्यति लोकौघैः सर्वसत्वसरोरुहैः ।। ५-२ ।।
माधवावसथैनैव समस्तेन पितामह ।।
स्वकर्मस्था विकर्मस्थाः शुचयोऽशुचयोऽपि वा ।। ५-३ ।।
उपोष्य वासरं विष्णोर्लोकं यांति नृपाज्ञया ।।
सोऽस्माकं हि महान् शत्रुर्भवतां च विशेषतः ।। ५-४ ।।
निग्राह्यो जगतांनाथ भवेन्नास्त्यत्र संशयः ।।
तेन वर्षसहस्रेण शासितं क्षितिमंडलम् ।। ५-५ ।।
अप्रमेयो जनो नीतो वैष्णवं हरिवल्लभम् ।।
आरोपयित्वा गरुडे कृत्वा रूपं चतुर्भुजम् ।। ५-६ ।।
पीतवस्त्रसुसंवीतं स्रग्विणं चारुलोपनम् ।।
यदि स्थास्यति देवेश माधव्यां माधवप्रियः ।। ५-७ ।।
समस्तं नेष्यते लोकं विष्णोः पदमनामयम् ।।
एष दंडः पटो ह्येष तव पद्भ्यां विसर्जितः ।। ५-८ ।।
लोकपालत्वमतुलं मार्जित तेन भूभुजा ।।
रुक्मांगदेन देवेश धन्या सा स धृतो यया ।। ५-९ ।।
सर्वदुःखविनाशाय मात्रृजातो गुणाधिकः ।।
किमपत्येन जातेन मातुः क्लेशकरेण हि ।। ५-१० ।।
यो न तापयते शत्रून् ज्येष्ठे मासि यथा रविः ।।
वृथाशूला हि जननी जाता देव कुपुत्रिणी ।। ५-११ ।।
यस्य न स्फुरते कीर्तिर्घनस्थेव शतह्रदा ।।
यः पितुर्नोद्धरेत्पक्षं विद्यया वा बलेन वा ।। ५-१२ ।।
मातुर्जठरजो रोगः स प्रसूतो धरातले ।।
धर्मे चार्थे च कामे च प्रतीपो यो भवेत्सुतः ।। ५-१३ ।।
मातृहा प्रोच्यते सद्भिर्वृथा तस्यैव जीवितम् ।।
एका हि वीरसूरेव विरंचे नात्र संशयः ।। ५-१४ ।।
यया रुक्मांगदो जातो मल्लिपेमर्ज्जनाय वै ।।
नेदं व्यवस्थितं देव क्षितौ केनापि भूभुजा ।। ५-१५ ।।
पुराणेऽपि जगन्नाथ न श्रुतं पटमार्जनम् ।।
सोऽहं न जांना मि कदाचिदाश दृष्ट्वा क्षिरीशं हरिसेवने स्थितम् ।।
प्रवादमानं पटहं सुघोरं प्रलोपमानं ममविश्ममार्गम् ।। ५-१६ ।।
इति श्रीबृहन्नारदीयपुराणोत्तरभागे यमविलापनं नाम पंचमोऽध्यायः ।। ५ ।।