महाभारतम्-15-आश्रमवासिकपर्व-032

विकिस्रोतः तः
← आश्रमवासिकपर्व-031 महाभारतम्
पञ्चादशपर्व
महाभारतम्-15-आश्रमवासिकपर्व-032
वेदव्यासः
आश्रमवासिकपर्व-033 →
  1. 001
  2. 002
  3. 003
  4. 004
  5. 005
  6. 006
  7. 007
  8. 008
  9. 009
  10. 010
  11. 011
  12. 012
  13. 013
  14. 014
  15. 015
  16. 016
  17. 017
  18. 018
  19. 019
  20. 020
  21. 021
  22. 022
  23. 023
  24. 024
  25. 025
  26. 026
  27. 027
  28. 028
  29. 029
  30. 030
  31. 031
  32. 032
  33. 033
  34. 034
  35. 035
  36. 036
  37. 037
  38. 038
  39. 039
  40. 040
  41. 041

कुन्त्या व्यासंप्रति स्वस्मिन्दुर्वासःप्रसादेन सूर्यात्कर्णस्योत्पत्तिकथनपूर्वकं स्वस्य तद्दिदृक्षानिवेदनम्।। 1 ।। व्यासेन कुन्तींप्रति हेतूपन्यासेन तत्प्रयुक्तदोषशङ्कानिरसनम्।। 2 ।।

कुन्त्युवाच। 15-32-1x
भगवञ्श्वशुरो मेऽसि दैवतस्यापि दैवतम्।
स मे देवातिदेवस्त्वं शृणु सत्यां गिरं मम।।
15-32-1a
15-32-1b
तपस्वी कोपनो विप्रो दुर्वासा नाम मे पितुः।
भिक्षामुपागतो भोक्तुं तमहं पर्यतोषयम्।।
15-32-2a
15-32-2b
शौचने त्वागसस्त्यागैः शुद्धेन मनसा तथा।
कोपस्थानेष्वपि महत्स्वकुप्यन्न कदाचन।।
15-32-3a
15-32-3b
स प्रीतो वरदो मेऽभूत्कृतकृत्यो महामुनिः।
अवश्यं ते ग्रहीतव्यमिति मां सोब्रवीद्वचः।।
15-32-4a
15-32-4b
ततः शापभयाद्विप्रमवोचं पुनरेव तम्।
एवमस्त्विति च प्राह पुनरेव स मे द्विजः।।
15-32-5a
15-32-5b
धर्मस्य जननी भद्रे भवित्री त्वं शुभानने।
वशे स्थास्यन्ति ते देवा यांस्त्वमावाहयिष्यसि।।
15-32-6a
15-32-6b
इत्युक्त्वाऽन्तर्हितो विप्रस्ततोऽहं विस्मिताऽभवम्।
न च सर्वास्ववस्थासु स्मृतिर्मे विप्रणश्यति।।
15-32-7a
15-32-7b
अथ हर्म्यतलस्थाऽहं रविमुद्यन्तमीक्षती।
संस्मृत्य तदृषेर्वाक्यं स्पृहयन्ती दिवाकरम्।।
15-32-8a
15-32-8b
स्थिताऽहं बालभावेन तत्र दोषमबुद्ध्यती।
अथ देवः सहस्रांशुर्मत्समीपगतोऽभवत्।।
15-32-9a
15-32-9b
द्विधा कृत्वाऽऽत्मनो देहं भूमौ च गगनेऽपि च।
तताप लोकानेकेन द्वितीयेनागमत्स माम्।।
15-32-10a
15-32-10b
स मामुवाच वेपन्तीं वरं मत्तो वृणीष्व ह।
गम्यतामिति तं चाहं प्रणम्य सिरसाऽवदम्।।
15-32-11a
15-32-11b
स मामुवाच तिग्मांशुर्वृथाऽऽह्वानं न मे क्षमम्।
धक्ष्यामि त्वां च विप्रं च येन दत्तो वरस्तव।।
15-32-12a
15-32-12b
तमहं रक्षती विप्रं शापादनपकारिणम्।
पुत्रो मे त्वत्समो देव भवेदिति ततोऽब्रवम्।।
15-32-13a
15-32-13b
ततो मां तेजसाऽऽविश्य मोहयित्वा च भानुमान्।
उवाच भविता पुत्रस्तवेत्यभ्यगमद्दिवम्।।
15-32-14a
15-32-14b
ततोऽहमन्तर्भवने पितुश्चित्तानुरक्षिणी।
गूढोत्पन्नं सुतं बालं जले कर्णमवासृजम्।।
15-32-15a
15-32-15b
नूनं तस्यैव देवस्य प्रसादात्पुनरेव तु।
कन्याऽहमभवं विप्र यथा प्राह स मामृषिः।।
15-32-16a
15-32-16b
स मया सूढया पुत्रो ज्ञायमानोऽप्युपेक्षितः।
तन्मां दहति विप्रर्षे यथा सुविदितं तव।।
15-32-17a
15-32-17b
यदि पापमपापं वा यदेतद्विवृतं मया।
तं द्रष्टुमिच्छामि भगवन्व्यपनेतुं त्वमर्हसि।।
15-32-18a
15-32-18b
यच्चास्य राज्ञो विदितं हृदिस्थं भवतोऽनघ।
तं चायं लभतां काममद्यैव मुनिसत्तम।।
15-32-19a
15-32-19b
इत्युक्तः प्रत्युवाचेदं व्यासो वेदविदांवरः।
साधु सर्वमिदं भाव्यमेवमेतद्यथाऽऽत्थ माम्।।
15-32-20a
15-32-20b
अपराधश्च ते नास्ति कन्याभावं गता ह्यसि।
देवाश्चैश्वर्यवन्तो वै शरीराण्याविशन्ति वै।।
15-32-21a
15-32-21b
सन्ति देवनिकायाश्च संकल्पाज्जनयन्ति ये।
वाचा दृष्ट्या तथा स्पर्शात्संघर्षेणेति पञ्चधा।।
15-32-22a
15-32-22b
मनुष्यधर्मो दैवेन धर्मेण हि न दुष्यति।
इति कुन्ति विजानीहि व्येतु ते मानसो ज्वरः।।
15-32-23a
15-32-23b
सर्वं बलवतां पथ्यं सर्वं बलवतां शुचि।
सर्वं बलवतां धर्मः सर्वं बलवतां स्वकम्।।
15-32-24a
15-32-24b
।। इति श्रीमन्महाभारते आश्रमवासिकपर्वणि
पुत्रदर्शनपर्वणि द्वात्रिंशोऽध्यायः।। 32 ।।

[सम्पाद्यताम्]

15-32-3 आगसस्त्यागैरपराधत्यागैः।। 15-32-22 सघर्षेण रत्या।।

आश्रमवासिकपर्व-031 पुटाग्रे अल्लिखितम्। आश्रमवासिकपर्व-033