वाचस्पत्यम्/ध
| ← वाचस्पत्यम्/द | वाचस्पत्यम्/ध तारानाथ भट्टाचार्य |
वाचस्पत्यम्/न → |
धकारः तवर्गीयः पञ्चमः व्यञ्जनवर्णभेदः । तस्योच्चारणस्थानं दन्त-
ध पु० दधाति धा--ड । १ धर्मे २ कुवेरे ३ ब्रह्मणि च । ४ धने
धक्क नाशने चुरा० उभ० सक० सेट् । धक्कयति--ते अदधक्कत्--त । धट पु० धन--शब्दे “पुंसि घः” पा० नस्य टः । १ तुलायाम्
|
धटक पु० “तुल्या यवाभ्यां कथितात्र गुञ्जा वल्लस्त्रिगुञ्जो धरणं
धटकर्कट पु० ६ त० । तुलायाः शिक्याधारे ईषद्वक्रे कर्कट-
धटिका स्त्री “द्व्यक्षेन्दुसंख्यैर्धटकैस्तु सेरस्तैः पञ्चभिः स्याद्-
धटी स्त्री धन० रवे अच् नस्य टः गौरा० ङीष् । १ कौपीने
धटिन् त्रि० धटोऽस्त्यस्य इनि । १ तुलाधारके २ तुलाराशौ
धण शब्दे भ्वा० प० अक० सेट् । धणति अधाणीत् अधणीत् । दधाण । धत्तूर पु० धयति धातून् धा--ऊर पृषो० । धुस्तूरे । हेमच० धन धान्योत्पादने जुहो० पर० सेट् । दधन्ति अधानीत्
धन शब्दे भ्वा० पर० अक० सेट् । धनति अधानीत् अधनीत् । धन न० धन--अच् । १ गोधने २ वित्ते च मेदि० । ३ स्नेहपात्रे
|
|
|
|
धनक पु० धनस्य कामः इच्छा धन + कन् । १ धनस्येच्छायाम् ।
धनकेलि पु० धनेन केलिरस्य । कुवेरे त्रिका० । धनच्छू स्त्री धनं छ्यति नाशयति छो--क । करेटुखगे ।
धनञ्जय धनं जयति सम्पादयति जि--खच् मुम् । १ वह्नौ
|
|
धनद पु० धनं दयते देङ--पालने धनं ददाति दा--दाने वा
|
धनदण्ड पु० धनेन दण्डः । मनूक्ते धनग्रहणदण्डे
धनदाक्षी स्त्री धनदस्य कुवेरस्याक्षीव पिङ्गलं पुष्पमस्याः
धनदानुज पु० ६ त० । १ रावणे शब्द च० २ कुम्भकर्ण्णादौ च
|
|
धनदायिन् त्रि० धनं ददाति दा--णिनि ६ त० । १
धनदेश्वर पु० काशीस्थे कुवेरस्थापिते शिवलिङ्गभेदे । धनन्ददा स्त्री धनं ददते दद--बा० खच् मुम् । बुद्धशक्ति-
धनपति पु० ६ त० । १ कुवेरे “सन्देशं मे हर धनपतिक्रोध
धनपाल त्रि० धनं पालयति पालि--अण् । १ धनरक्षके
धनपिशाची स्त्री धने पिशाचीव । अतिशयधनतृष्णायां
धनप्रयोग पु० धनस्य बुद्ध्यर्थं प्रयोगः । ऋणरूपेण
|
|
धनप्रिया स्त्री काकजम्बुवृक्षे राजनि० । धनर्च पु० धनार्थमर्चा यस्य वेदे सक० । धनार्थार्चायुक्ते
धनवत् त्रि० धन + अस्त्यर्थे मतुप् मस्य वः । धनस्वामिनि
धनसनि त्रि० सन--सम्मक्तौ इन् ६ त० । धनलाभयुक्ते
धनस्थान न० धनचिन्तनार्थं स्थानग् । लग्नात् द्वितीयस्थाने । धनस्य नामधातुः लालसया धनमिच्छति धन + क्यच्
धनस्यक त्रि० धनस्य नामधातुः ण्वुल् । १ लालसया धनेच्छौ
धनहर त्रि० धनं हरति हृ--ताच्छील्यादौ ट ।
धनहृत् त्रि० धनं हरति हृ--क्विप् तुक् । १ धनहारिणि २ चण्डालकन्दे पु० पारस्करनि० । धनाधिकारिन् त्रि० धनमधिकरोति अधि + कृ--णिनि
धनाधिगोप्तृ त्रि० धनमधिगोपायति अधि--गुप--वा
|
धनाधिप त्रि० धनमधिपाति अधि + पा--रक्षणे क ६ त० । १
धनाधिपति पु० ६ त० । १ कुवेरे “अनुचरेण धनाधिपतेरथो-
धनाध्यक्ष त्रि० ६ त० । (खाजाञ्चि) १ कोषाध्यक्षे “लोह-
धनाय नामधातुः आत्मनो धनमिच्छति क्यच् गर्द्धार्थे नि० ।
धनायु पु० नृपभेदे विष्णपु० । धनार्थिन् त्रि० धनमर्थयते अर्थ + णिनि ६ त० । धनप्रार्थके
धनाशा स्त्री ६ त० । धनलोभे “जीर्य्यन्ति जीर्य्यतः केशा
धनाश्री स्त्री रागिणीभेदे (धानसी) सा च हनुमन्मते श्री-
धनिक त्रि० धनमादेयत्वेनाऽस्त्यस्य ठन् । उत्तमर्णे अधमर्ण-
|
|
धनिन् त्रि० धनमस्त्यस्य धन + इनि । धनवति “धनिनः श्रो-
धनिष्ठ त्रि० अतिशयेन धनी इष्ठन् इनो लोपः । १ अतिशय-
धनी स्त्री धनमस्त्यस्याः अच् गौरा० ङीष् । १ युवत्यां स्वार्थे
धनीय नामधातुः आत्मनोऽलोभेन धनमिच्छति क्यच् प०
धनीयक न० धनाय हितः छ संज्ञायां कन् । धन्याके
धनु पु० धन--उन् । १ प्रियङ्गुवृक्षे २ धनुर्द्धरे त्रि० मेदि० ।
धनुःपट पु० धनुष इव पटो विस्तारोदले यस्य । (पियासाल)
धनुःशाखा स्त्री धनुषः शाखा यस्याः । १ मूर्वायाम् शब्दच० ।
धनुःश्रेणी स्त्री धनुषः श्रेणीव । १ महेन्द्रवारुण्यां २ मूर्वायाञ्च ।
धनुर्गुण पु० ६ त० । १ मौर्व्यां जीवायां शब्दच० । धनुषो गुणी
धनुर्ग्रह पु० धनुस् + अनुद्यमने ग्रह--अच् । धनुर्द्धरे
धनुर्द्रुमः पु० धनुषः साधनं द्रुमः । वंशवृक्षे राजनि० । तस्य
धनुर्द्धर पु० धनुर्धरति धृञ् अच् ६ त० । धानुष्के धन्विनि
|
धनुर्द्धारिन् त्रि० धरति धृ--णिनि ६ त० । धानुष्के ।
धनुर्भृत् पु० बिभर्त्ति भृ--कर्त्तरि क्विप् तुक् ६ त० । धनुर्द्धरे
धनुर्मख पु० धनुरुपलक्षितो मखः । कृष्णाह्वानार्थं कंसेन
धनुर्मध्य न० ६ त० । धनुषो मध्यभागे हस्तके धन्विभिर्यत्र
धनुर्माला स्त्री धनुषो मालः सम्बन्धो यस्याः । मूर्वा-
धनुर्यास पु० धनुरिव यासः । दुरालभायां सारसुन्दरी । धनुर्लता स्त्री धनुरवयवयोग्या लता । सोमवल्ल्यां राजनि० । धनुर्वक्त्र पु० धनुरिव वक्त्रमस्य । कुमारानुचरभेदे । “विद्यु-
धनुर्विद्या स्त्री धनुषो विद्या । धनुरादीनां प्रयोगसंहार-
धनुर्वृक्ष पु० धनुः साधनं धनुरिव वा वृक्षः । १ वंशे २ धन्वन-
धनुर्वेद पु० धनूंषि तदादीन्यस्त्राणि विद्यन्ते ज्ञायन्तेऽनेन
|
|
|
|
|
धनुष पु० धन--बा० उषन् । ऋषिभेदे “धनुषाख्योऽथ रैभ्यश्च
धनुषाक्ष पु० ऋषिभेदे “आससाद महावीर्य्यं धनुषाक्षं
धनुष्कपाल पु० धनुषः कपालमिव इसुसोः सामर्थ्ये
धनुष्कर त्रि० धनुः करेऽस्य इसुसोः सामर्थ्ये षत्वम् ।
धनुष्पाणि त्रि० धनुः पाणौ यस्य इसुसोः सामर्थ्ये षत्वम् ।
धनुष्मत् त्रि० धनुः धार्य्यत्वेनास्त्यस्य मतुप् । धनुर्द्धरे अमरः ।
धनुस न० धन--शब्दे उसि । १ चापे शरनिक्षेपयन्त्रभेदे
|
धनुस्तम्भ पु० सुश्रुतोक्ते विकृते वायुभेदे । “धनुस्तुल्यं
धनू स्त्री धन--ऊ । धनुषि उज्व० । धनेयक न० धन्याक + पृषो० । धन्याके भरतः । धनेश पु० ६० । १ कुवेरे “इमे चैवाष्टकलशाः निधीनामंशस-
|
|
धन्ध न० धन--बा--ध । अल्पाकारे त्रिका० । स्वार्थे ष्यञ्
धन्य त्रि० धनं लब्धा “धनगणं लब्धा” पा० यत् । धनस्य निमित्तं
धन्यव्रत न० धनाय हितं यत् धन्यं कर्म० । वराहपु० उक्ते व्रतभेदे । धन्याक पु० धन्यते भक्षार्थिभिः पिन्याकादि० नि० ।
धन्व गतौ सौ० भ्वा० प० सक० सेट् । धन्वति अधन्वीत् दधन्व ।
धन्व न० धन्व--अच् । १ चापे भरतः । “धनुर्द्धराय देवाय
धन्वङ्ग पु० धनोः धनुषोऽङ्गमिवाङ्गमस्य । (धामनि) ख्याते
धन्वचर त्रि० धन्वना धनुषा सह चरति चर--ट । १ धानुष्के ।
धन्वज धन्वनि मरुदेशे जायते जन--ड । १ मरुभवे “जङ्ग-
धन्वदुर्ग न० धन्वना वृतं दुर्गम् । चतुर्दिशं पञ्चयोजनमरु-
|
धन्वन् पु० धवि--कनिन् । १ अल्पोदकदेशे मरुदेशे अमरः ।
धन्वन पु० धन्व--सौ० ल्यु । (धामनि) इति ख्याते धन्वङ्ग-
धन्वन्तर न० चतुर्हस्तमिते दण्डरूपे परिमाणभेदे ।
धन्वन्तरि पु० धनोः तन्निमित्तशल्यस्यान्तं पारमृच्छति
|
धन्वन्तरिग्रस्ता स्त्री ६ त० । कटुक्यां राजनि० । धन्वन्य त्रि० धन्वनि मरुदेशे भवः यत् । मरुदेशभवे “शंनो
धन्वपति पु० ६ त० । मरुदेशपतौ । तत इदमर्थादौ अश्वपत्या०
धन्वयवास पु० ६ त० । मरुभवे यवासभेदे दुरालभाभेदे भरतः
|
धन्वसह पु० धन्वं धनुर्ग्रहं सहते सह--अच् । धनुर्द्धरे, “धन्वसहा नीयते” ऋ० १ । १२७ । ३ । धन्वायन त्रि० धन्वा मरुदेशोऽयत्यनेन करणे ल्युट् ।
धन्वायिन् त्रि० धन्वना सह एति गच्छति इ--णिनि ६ त० ।
धन्विन् त्रि० धन्वं चापोऽस्त्यस्य व्रीह्या० इनि । धनुर्द्धरे
धन्विन पुंस्त्री धन्व--बा० इनन् । शूकरे “दिव्यो धन्विन
धन्विस्थान न० ६ त० । “वैक्लवं समपादञ्च वैशाखं मण्डलं
धम ध्माने सौ० पर० सक० सेट् । धमति अधमीत् दधाम ।
धम त्रि० धम--ध्माने अच् । १ शब्दकर्त्तरि २ अग्निसंयोगकर्त्तरि च । धमक त्रि० ध्मा--क्वुन् धमादेशश्च । ध्मानकरे उज्ज्वल० । धमधम पु० धम + प्रकारे द्वित्वम् । पार्वत्याः क्रोधसंभूते कुमा-
धमन त्रि० धम--ध्माने सौ० युच् । १ भस्त्राध्मायके २ क्रूरे च
धमनि(नी) स्त्री धम--सौ० करणे अनि वा ङीप् ।
|
धम्मिल्ल पु० सौ० धम--विच् मिल--क पृषो० कर्म० । संयतेषु
धय त्रि० घेट--श । पानकर्त्तरि धेटष्टित्त्वात् स्त्रियां ङीपि-
धर त्रि० धृ--अच् । १ धारके “रथचरणधराङ्गनाकराब्जैः” माघः
धरण त्रि० धृ--युच् । १ धारके २ अद्रिपतौ ३ लोके ४ स्थले
धरणप्रिया स्त्री जिनानां शासनदेवताभेदे हेमच० । धरणि(णी) स्त्री धृ--अनि । १ पृथिव्यां अमरः वा ङीप् ।
धरणि(णी)ज धरणितो जायते जन--ड । १ मङ्गले २ नरका-
धरणि(णी)धर पु० धरणिं(णीं) धरति धृ--अच् ६ त० ।
|
धरणि(णी)रुह पु० धरण्यां रोहति रुह--क ७ त० । वृक्षे
धरणीकन्द पु० धरणीनामकः कन्दः । १ कन्दभेदे कन्दालौ
धरणीकीलक पु० धरण्याः कीलक इव । पर्वते शब्दर० । धरणि(णी)धृत् पु० धरणिं(णीं) धरति धृ--क्विप् तुक् ।
धरणीपुर पु० धरण्याकारं पुरम् । धराकारे चतुरस्रे
धरणीप्लव पु० धरण्याः प्लवो यस्मात् । समुद्रे त्रि० । धरणीभृत् पु० धरणीं बिभर्त्ति भृ--क्विप् तुक् च । १ पर्वते
धरणीश्वर पु० ६ त० । १ शिवे शब्दरत्ना० २ भूमिपतौ ३ विष्णौ च धरणीसुत पु० ६ त० । १ मङ्गले अवानेयशब्दे दृश्यम् । २ नरका-
धरा स्त्री धरति विश्वं धृ--अच् । १ पृथिव्याम् अमरः २ गर्भाशये
|
|
|
|
धराकदम्ब पु० धराजातः कदम्बः । धाराकदम्बे हारा० । धराङ्गुर पु० धराया अङ्कुर इव । वायुफले शोकरे हारा० । धरात्मज पु० ६ त० । १ मङ्गलग्रहे २ नरकासुरे च ३ सीतायां
धराधर पु० धरां धरति धृ--अच् । १ पर्वते २ अनन्ते ३ विष्णौ
धराधिप पु० ६ त० । नृपे “माहेश्वरींमथ सभां समासाद्य
धरामर पु० धरायामभर इव । १ भूदेवे ब्राह्मणे धरासुरा-
धरित्री स्त्री धृ--इत्र गौरा० ङीष् । भूमौ अमरः “सारं
धरिमन् पु० धृ--इमनिच् । तुलापरिमाणे निरु० ।
धरीमन् पु० धरिमन् + छान्दसो दीवः । १ सारभूते वेदिरूपे
धरुण त्रि० धृ--उनन् । धारके “धरुणोऽस्य पानाय” ताण्ड्य
|
धर्णसि पु० धृ--वा० नसि । १ बले निघण्टुः । २ धर्त्तव्ये वज्रादौ
धर्णि त्रि० धृ--नि । “धारके “अग्निरीशे वसूनां शुचिं-
धर्त्तूर पु० धुस्तुर + पृषो० । धुस्तुरे पारस्करनि० । धर्त्र न० धृ--त्र । १ गृहे २ यज्ञे ३ धर्मे च उणादिको० ४ धारके
धर्म्म पु० न० अर्द्धर्च्चा० ध्रियते लोकोऽनेन धरति लोक वा धृ--मन् ।
|
|
|
|
|
|
|
|
धर्म्मकर्म्मन् न० धर्मस्य धर्मार्थं कर्म । धर्मप्रतिपादककर्मभेदे
धर्म्मकथादरिद्र पु० धर्मार्थकथायां दरिद्रः । कलिकाले
|
धर्म्मकाम पु० धर्मं कामयते फलानमिसन्धानेन कम--अण्
धर्म्मकाय पु० धर्मस्य धर्मार्थं कायोऽस्य । बुद्धे त्रिका० । धर्म्मकील पु० धर्मस्य कील इव । राजशासने त्रिका० ।
धर्म्मकृत् त्रि० धर्मं धर्मसाधनं कर्म करोति कृ--क्विप् तुक् ।
धर्मकेतु पु० धर्मः अहिंसारूपकर्म केतुर्यस्य । १ बुद्धे शब्दा०
धर्मकोष पु० धर्मः कोष इव धर्मस्य कोषः समूहो वा । धर्म-
धर्मक्षेत्र न० त ६० । धर्म्मार्जनार्थक्षेत्रे कर्मभूमौ भारतवर्षे ।
|
|
धर्मगुप् त्रि० धर्मं गोपायति गुप--आयाभावपक्षे क्विप् ६ त० ।
धर्मघट पू० धर्मार्थं देयो घटः । सौरवैशाखे प्रत्यहं धर्मार्थं
धर्मचक्र न० ६ त० । धर्मसमूहे । “भीष्मेण विहितं राष्ट्रे
|
धर्मचक्रभृत् पु० धर्मचक्रं विभर्त्ति भृ--क्विप् तुक् । १ जिन
धर्मचारिन् त्रि० धर्मं तत्साधनकर्म चरति चर--णिनि
धर्मचिन्तन न० चिन्ति--भावे ल्युट् ६ त० । धर्मस्य चिन्तायां हेमच० । धर्मचिन्ता स्त्री चिन्ति--भावे अ ६ त० । धर्म्मस्य चिन्तने
धर्मज पु० धर्मार्थं जायते जन--ड । १ औरसे प्रथमे पुर्त्रौ
|
|
धर्मजन्मन् पु० धर्मतो जन्म यस्य । युधिष्ठिरे “वीक्ष्य धर्म-
धर्मजन्य त्रि० धर्मेण जन्यः । धर्मतो जाते सुखे “सुखं
धर्मजिज्ञासा स्त्री धर्मार्थं धर्माचरणाय जिज्ञासा ।
धर्मजीवन पु० याजनप्रतिग्रहादिना परस्य धर्ममुत्पाद्य
धर्मज्ञ त्रि० धर्मं जानाति ज्ञा--क । अयं धर्मं इति ज्ञान-
धर्मण पु० धर्माय नम्यते नम--बा० कर्मणि ड । (धामनि)
धर्मतीर्थ न० धर्मकृतं तीर्थम् । तीर्थभेदे “ततो गच्छेन्महाराज!
धर्मद पु० धर्मं स्वधर्मफलं ददाति अन्यस्मै संक्रामयति दा--क ।
धर्मदान न० “पात्रेभ्यो दीयते नित्यमनपेक्ष्य प्रयोजनम् ।
धर्मदार पु० ब० व० धर्मार्थमग्न्याधानाद्यर्थम् दाराः । धर्मार्थ-
धर्मदीपिका स्त्री तौडप्रमिद्वे मीमांमाग्रन्थभेदे । |
धर्मदुघा स्त्री धर्मान् दोग्घि आधारस्य कर्त्तुत्वविवक्षया
धर्मदेश पु० धर्मसाधन देशः । “स्वभावात् यत्र चरति कृष्ण-
धर्मद्रवी स्त्री धर्मजनको द्रवो यस्याः गौरा० ङीष् ।
धर्मद्रोहिन् पु० धर्माय परस्य धर्माचरणाय द्रुह्यति द्रुह-
धर्मधातु पु० धर्ममहिंसारूपं परमं धर्मं दधाति धा--तुन् । बुद्धे हेमच० । धर्म्मध्वजिन् पु० धर्मो ध्वजं चिह्नमिवास्त्यस्य इनि । लोके
धर्म्मन् पु० धृ--मनिन् । १ धर्मे पुण्ये शुभादृष्टभेदे “प्रेतिरसि-
धर्म्मनन्दन पु० ६ त० । युधिष्ठिरे धर्मजशब्दे दृश्यम् । धर्मसुतादयोऽप्यत्र । धर्म्मनाभ पु० धर्मः नाभिरिवास्य अच् समा० । विष्णौ हेमच० धर्मनेत्र पु० १ यदुवंश्ये हैहयस्य पुत्रे । यदुवंशोपक्रमे “हैहय-
|
|
धर्मनैपुण्यकाम पु० धर्मस्य नैपुण्यमतिशयं कामयते
धर्मप(ट्ट)त्तन न० वृ० सं० १४ अ० कूर्मविभागे दक्षिण-
धर्मपति पु० धर्मस्य चतिर्यस्मात् । १ धर्माधिपत्यसाधने वरुणे
धर्मपत्नी स्त्री धर्मार्थं पत्नी । निर्दोषायां पत्याम् । “प्रथमा
धर्मपत्र न० धर्मसाधनं पत्रमस्य । यज्ञोदुम्बरे शब्दच० । धर्मपर त्रि० धर्मः परो यस्य । धर्मप्रधानके धर्मासक्ते
|
धर्मपरिणाम पु० धर्मरूपः परिणामः । पातञ्जलोक्ते
|
|
धर्मपाठक पु० धर्मं धर्मशास्त्रं पठति पठ--ण्वुल् । मन्वा-
धर्मपाल त्रि० धर्मं पालयति पालि--अण् उप० स० । वर्ण्णा-
|
|
धर्मपुत्र पु० ६ त० । युधिष्ठिरे हेमच० । १ नरनारायणयो-
धर्मप्रतिरूपक पु० धर्मस्य प्रतिरूपमिव कायति कै--क ।
धर्मप्रवक्तृ पु० धर्मं सन्दिग्धार्थे अयं धर्म इति प्रवक्ति प्र +
धर्मप्रवचन पु० धर्मं प्रवक्ति प्र + वच--ल्यु ।
धर्मप्रस्थ पु० तीर्थभेदे “ततो गच्छेत राजेन्द्र! धर्मप्रस्थं
धर्मबाणिजिक त्रि० धर्मे बाणिजिक इव । फलकामनया
|
धर्मभगिनी स्त्री धर्मतः कृता भगिनी । १ धर्मतः कृतायां
धर्मभाणक पु० धर्मं धर्मार्थं भणति पठति । भारतादिपाठके शब्दच० । धर्मभिक्षुक पु० धर्मार्थं भिक्षते भिक्ष--उक । मनूक्ते नवविधे
धर्मभृत् त्रि० धर्मं बिभर्त्ति भृ--क्विप् तुक् । धर्मधारके
धर्मभृत त्रि० धर्मो भृतो येन । १ रक्षितधर्मके २ त्रयोदशस्य
धर्मभ्रातृ पु० धर्मतः कृतो भ्राता । १ गुरुपुत्रादौ २ भ्रातृत्वेन
धर्म्ममूल न० त ६० । धर्मस्य प्रमाणे, तानि च मन्वादिभि-
|
धर्ममेघ पु० धर्मात् मेहति वर्षति मिह--अच् धश्चान्तादेशः
|
|
धर्म्मयु त्रि० धर्म + अस्त्यर्थे बा० यु । धर्मविशिष्टे धार्मिके शब्दच० । धर्म्मयुग न० धर्मप्रधानं युगं शाक० त० । सत्ययुगे “नात्यर्थं
धर्म्मयुज् त्रि० धर्मेण युज्यते युज--कर्मणि क्विप् । १ धर्मयुक्ते
धर्म्मयूप पु० धर्मस्य यूप इव । विष्णौ । “धर्मयूपो
धर्म्मरत्न न० जीमूतवाहनकृते स्मृतिनिबन्धभेदे । धर्म्मरथ पु० सगरनृपपुत्रभेदे स च कपिलमुनिनेत्राग्निदग्धा-
|
धर्म्मराज् पु० धर्मेण राजते राज--क्विप् । १ यमे “सोऽग्नि-
धर्म्मराज पु० धर्मेण राजते राज--अच् ३ त० । धर्माणां
धर्म्मरातृ त्रि० धर्मं राति ददाति रा--तृच् । १ धर्मदातरि स्त्रियां
|
|
धर्म्मलक्षण न० धर्मो लक्ष्यते ज्ञायतेऽनेन लक्ष--करणे ल्युट् ।
धर्म्मवत् त्रि० धर्म्म + अस्त्यर्थे मतुप् मस्य वः । धर्मयुक्ते
धर्म्मवर्म्मन् त्रि० धर्म्म वर्म्म इव यस्य । १ धर्ममात्रस्यैव
धर्म्मवासर पु० धर्मस्य तत्साधनस्य वासरः । पौर्णमास्यां त्रिका० । धर्म्मवाहन पु० धर्मं बाहयति प्रापयति नरान् वाहि--ल्यु ।
धर्म्मविद् त्रि० धर्मं वेत्ति विद--क्विप् । धर्मज्ञे । “अद्भि-
धर्म्मविदुत्तम पु० ६ त० । विष्णौ “धर्मो धर्मविद्युत्तमः” विष्णुस० । धर्म्मविद्या स्त्री ६ त० । १ मीमांसादिविद्यायां २ तदुपलक्षित
धर्म्मविप्लव पु० ६ त० । धर्मस्य व्यतिक्रमे । धर्म्मविवेक धर्मस्य विवेकोऽत्र । हलायुधकृते धर्मनिवन्धभेदे धर्म्मवीर पु० वीरभेदे “स च दानधर्मयुद्धैर्दयया च समन्वित
धर्म्मवृद्ध त्रि० धर्मेण वृद्धः । धर्मेण वृद्धे श्रेष्ठे अतिशयधर्म-
|
धर्मवैतंसिक पु० धर्मे वैतांसिक इव आत्मनो धार्मिकत्व
धर्मव्याध पु० धर्मप्रधानो व्याधः शाक० । धार्मिके व्याध-
|
|
धर्मव्रत त्रि० धर्मे व्रतं संकल्पविशेषीयस्य । १ धर्मरते । २ धर्मस्य
धर्म्मशाला स्त्री धर्मार्थं शाला । धर्मार्थमन्नादिदानाधि-
धर्म्मशासन न० शास--भावे ल्युट् ६ त० । १ धर्मस्यानुशासने ।
धर्म्मशास्त्र न० शिष्यतेऽनेन शास--करणे ष्ट्रन् ६ त० । धर्म-
|
धर्मशील त्रि० धर्मः धर्मसाधनं शीलमस्य धर्मं शीलयति
धर्मसंहिता स्त्री धर्मज्ञापिका संहिता, धर्मः संहितो
धर्मसहाय पु० धर्मे सहायः । सहाया इत्युपक्रमे “ऋत्वि-
धर्मसार पु० धर्मेषु सारः । १ श्रेष्ठपुण्यकर्मणि २ तत्साधने
धर्मसारथि पु० धर्मः सारथिरिवास्य । धर्मसंघसहायके
धर्मसावर्णि पु० एकादशे मनुभेदे । “मनुर्वै धर्मसावर्णिरेका-
धर्मसू स्त्री धर्मं सुनोति सू--क्विप् । १ धूम्याटखगे शब्दरत्ना० ।
धर्म्मसूत्र न० धर्मः सूत्र्यतेऽनेन करणे अच् ६ त० । धर्म-
|