तद् य ने
प्रथमाध्यायस्य तृतीयः पादः । ११
परत्राविनयं
विनयंतिसिइत्यन्नोपालम्भवमर्चति ।
तयोरेवविध स्वसंवेद्य सुज्ञानं तत्प्रयोजनम् ।
तथा बद्दर ॐ सर्वश्रुतिस्तुतिष स्खगेंसधनत्वेन यागसधन
साङ्गन तं सत्यं च द्विविधं शब्दसत्यमथसत्यं च । तत्र यथ
वलतर्थवचनं श्रेयःसाधनमेवं यथावस्थितशब्दस्
हृन्ताङ्गस्य यथा चार्थसत्यविपर्ययः प्रत्यवायायैवं विनियो-
तेन त्रयो
२ शब्द।नुतवचनमपि। शब्दसाधुत्वज्ञानं च व्याकरः
ततस्तनव वेशघादित्यक्तम् ।।
श्रुतिस्म=ि 'द ज्ञायमानत्वनतं मूलकृत स्वयम् ।
जैहण सर्वशब्दानमन्वयनप्रयोजनम् ॥
यत्वितरप्र प्रकरणप्रयोजनाभिप्रायं प्रति । के चिद्दिवदन्ते ।
तन्मध्यपातित, यः किं न्याय्यो नेत्यर्थन्तरमेतत् ॥
र्णाश्रमधर्मः य नियमं चाह वाक्यकारः प्रयोजनम् ।
मूलस्तु तत्रैक एको व्याकरणश्रयः ॥
यस्तत्रषु व द्व यप्रयक्तं व्याकरणम् । साधशब्दज्ञानतत्पूर्वप्रयो
त्वङ्गनt धर दुर्गयज्ञोपकरसिद्धिरित्येतत्तववेदमूलमनन्यप्रमाणक
अथायं तावदाख्येन शस्त्रेण धर्मनियमः ।
तथा या व्याकरणख्येन साधुरूपं नियम्यते ।
परा। विशेषेण सिद्धिः स्याद्विना व्याकरणस्रुतेः ।
इति ! * -गप्तसम्यग्ज्ञातसध
सधुशब्दप्रयोगात्मकधर्माङ्गत्वे
णप्रक्रियेतिकर्तव्यतया नित्यवाचकशब्दरूपज्ञाननियर
म है। र कात्यायनेन * धर्म इति चेत्तथा 5धर्म इःि
सन वापशब् र्व है, प्रदर्मयोपत्तिदोषमभिषा
व यक्त, व्य
। वद।
•
- 19पर्व
’उष्टफलंघन मुझच्यप्रती ॥
