मृत्युबरकुठारके ति-पूर्वमशकत मद्धितुष्टिभेदभिन्ना अष्टाविंशतिर्दधा उक्ताः।
ते मृत्युदरैसदेच्यन्ते । द्रुपदस्योक्तपरिभषयामष्टाविंशतिसंख्या रवात् ।।
श्लेषेण कालान्यपि कथ्यन्ते । तेषां छेदकवाकुछारेख स्वार्थे कः । 'द्वयो: कुठार
इति कोशः। 'मृत्युर्गस्यपसेचन ' मि' त श्रुतेः । अष्टसु तमसु । रूपकालंकार
।। १९५ ।।
महेश्वरो मह्कली भट्टग्राम । महाना |
ह्रस्वदीघदिमत्वाभ्यां न पौनरुक्तम् ।
महाकालोति-- नहस च सा वाली च । *ल यद्भfत कवी। कलनं भ३वं
तु मयोरपि केचनत् । तथाच कलदा.
एतदत्र मददं तु नेति नः शङ्कया हृदि विकलक्षणः । |
महाग्रासेति -- मही। मितो ग्रामः कवयो यस्य । यस्य चेह च क्षणं
चोभे भवत ओदन इन् िश्रुतेः ।
महाशने ति- अहरुपगचरचमं मकवदन यस्यः। अत्र तृतीयो वर्णलक्ष्य-
पूर्व तदन्यतृतो थक नम व्याघ्रप्रमति न पौनरुवमघम् ।
अपर्णा ति–अपगतमृणं यस्याः ऽपण । तदुक्मरुभिर्देवैस्तवे
णमेदमदर वनम इ': मम । |
यस्तास्तपस्यया : नि मा । तदुक्तं कालकापुराण
आहरे सतषgभूत्रस्माद्धिमवतः सुतः । |
चरणेनेयमेव यु६तबंनिप्त ।
वणि ति-“ वडि कोपे' । अभक्तेष कोपनयनचण्डिका। वेबभगवते
चण्हिका सप्तवर्षी स्यादिति कैन्धविशेषस्य नामोक्तम् ।