चतुर्विंशतितत्त्वानि क्षेत्रशब्देन भूयः । |
प्रशणेऽपि
क्षेत्राम्यानि शरीराणि तेषां चैव यथासुखम् । |
योऽस्यात्मनः कारयित तं क्षेत्री प्रचक्षते । |
क्षयवृद्धविनिर्मुक्तेति -क्षयबुद्धयः क्षेमसंबन्धिभावविकाररूपत्वेन तदधि
य' तवेऽपि ताभ्यां विनिर्मुक्त । नैनं छिन्दन्ति शस्त्राणी 'त्यादिरस्मृतेः । कर्म-
मृतभ्यां वा तस्यां विनिर्ममता । ‘एष निस्य महिमा ब्राह्मणस्य न कर्मणा वर्धते
न बनायनि' ति काठकश्रुतेः । स न साधन कर्मणा भूयास्रो एसाधु ना कनी
यानि 'ति वाथ सनेयधृतेश्च ।
क्षेत्रपालेति दारुकामुरथं शवेन कार्य निमिता सती दारुकं हुतवती ।
तदुत्तरमणशतेन तस्यः क्रो;निना जगदाकुलमालोक्य शिवस्तक्रोधनिरामाय
पर भयरदत । सा त वलं तनावपययत् । स पयोद्वारा तस्याः प्रधानि-
पण पर्यो। गं’ऽयं क्षेत्रपालः निवावतारविशेष इति कथा संझदिषु प्रसिद्धा ।
क्षेत्र यागयतनं पावयतीति युति । तेन सम्यगचितः ॥ १२७ ॥
विजय। विमत्र दग्ध। दवरुशनवसला । |