|
प्रातर्द्द्ष्ट्वा मणिमयरथं शङ्किताः पङ्कजाक्ष्यः |
त्वदिति । त्वन्माहात्म्यस्य प्रथिमा विस्तारः तत्पिशुनं तत्सूचकं गोकुलं तत्र नन्दगेहं प्राप्य सायं सन्ध्यायाम् । अतः खखगेहस्थाभिर्गोपीभिरुद्धवागमनं न विदितम् । अतः केवलं नन्दं यशोदामेव बहु अतिशयेन रमयामास । प्रातस्त्वदागमं शङ्किताः ॥ ३ ॥
|
दृष्ट्वा चैनं त्वदुषमलसद्वेषभूषाभिरामं |
दृष्ट्येति । त्वदुषमाभ्यां त्वद्वेषभूषणसदृशाभ्यां लसद्भ्यां वेषभूषाभ्याम् आभरणतद्विन्यासविशेषाभ्यामभिरामम् । अतः सदृशदर्शनादुच्चकैरतिशयेन तानि तानि विलसितानि क्रीडाः स्मृत्वा बाष्पकण्ठतया रुद्ध आलापो यासाम् | त्वद्गतमानसतया निजपरभिदां खपरभेदमपि ॥ ४ ॥
|
श्रीमन्! किं त्वं पितृजनकृते प्रेषितो निर्दयेन |
श्रीमन्निति । निर्दयेन कृष्णेन पितृजनकृते नन्द्रयशोदयोः प्रियार्थं किं प्रेषितोऽसि । असौ नगरसुदृशां कान्तः विदग्धजनविधेय इदानीं व इति प्रणयवचनसमनुस्मृतभगवद्गुणकृतपारवश्या ऊचुः हा इति । हरे! भक्तजनसन्तापशमन! हा नाथ! अस्मत्प्राणसंरक्षक! निजरूपामृतपानेन जीवय | अमृतमयं वपुर्यस्य तस्य तव आक्ष्लोषाणां चुम्बनानां हन्त उन्मादानाम् आत्मानं विस्मृत्यैव कृतानां तत्त-
- ↑ 'हि' च. पाठः. 'प' घ. ड. पाठः.
