केशेति । केशपाशधृतपिञ्छिकावितति मयूरपिञ्छविरचितः परितः परिदृश्यमानचन्द्रकः शिरोलङ्कारविशेषो यस्य | गण्डमण्डले सञ्चलद् मकरकुण्डलं
यस्य । हारजालैर्वनमालिकया च ललितं सुन्दरम् । समनुलिप्तैरङ्गरागैः कुङ्कुमादिभिः घनं निबिडं सौरभं सौरभ्यं यस्य | पीतचेलोपरि घृतया काञ्चिकया मणिमेखलया अञ्चितं शोभितम् | उदञ्चदंशु उद्गतमयूखं मणिमयं नूपुरं वस्य । एवं
रासकेल्यै परिभूषितं विरचितनैपथ्यं तव रूप कलयामहे उपास्महे ॥ १ ॥
|
तावदेव कृतमण्डने कलितकञ्चुलीककुचमण्डले |
ताबदिति । यावद् धृतरासक्रीडोचितवेषो भगवान्, तावदेव कृतं मण्डनं येन । कलिता धृता कञ्चुली गात्रिका यत्र तत् कलितकञ्चुलीकं, तत् कुचमण्डलं यस्य । अथ भूषणानन्तरं परिमण्डले निखातशङ्कुनि समतलदेशे मण्डलाकारेग स्थिते सकलसुन्दरीयुगलमन्तरा द्वयोर्द्वयोर्मध्ये सञ्चरन् तत्कुचकण्ठकपोलादावभिनये च व्यग्रभुजयुगलतया सम्यक् चरन् । मञ्जुलां मनोहराम् ॥ २ ॥
|
वासुदेव! तव भासमानमिह रासकेलिरससौरभं |
वासुदेवेति । रासकेलिरेव रसः सकलेन्द्रियाहादकत्वात् तस्य सौरभं मानोज्ञकं श्रीनारदेनागदितं निवेदितम् आकलव्य श्रुत्वा । वेषभूषगविलासेषु पेशलैः विदग्धैः विलासिनीशतैः स्वस्त्रीसहस्रैः । नाकतः स्वर्गाद् वेगतो युगपद् विमानैर्वियत्यागता सुरमण्डली देवसमूहः ॥ ३ ॥
|
वेणुनादकृततान[१]दानकलगानरागगतियोजना- |
+ इदं परिमण्डलविशेषणं स्यात् ।
- ↑ 'नादक' घ. ङ. च. पाठ:.
