|
उद्वाहावसितौ तदीयसहजः कंसोऽथ सम्मानय- |
उद्वाहेति । एतौ देवकीवसुदेवौ सूततया सम्मानयन् । त्वद्भिरेति ‘दैवमप्यनृतं वक्ति' (श्रीभा. स्क. १०. अ. ४. क्ष्लो. १७) इति पुनः कंसवचनात् । हन्ता हनिष्यति । हन्त अहो कृतार्था देवा भूश्चेतीरितः । तन्वीं देवकीम्। अधाद् आददे ॥
|
गृह्णानचिकुरेषु तां खलमतिः शौरेक्ष्चिरं सान्त्वनै- |
गृह्णान इति । चिरं दीर्घकालं प्रयुक्तैः सान्त्ववचनैः । आत्मजार्पणगिरा अस्याः पुत्रांस्तुभ्यं दास्यामीति प्रतिज्ञया ॥ ८ ॥
|
तावत् त्वन्मनसैव नारदमुनिः प्रोचे स भोजेश्वरं |
तावदिति । यावत् कंसो गृहं गतवान्, तावत् त्वन्मनसा त्वया प्रेरित एव, अन्यथा श्रीनारदस्य कंसं प्रति द्वैधीभावप्रकाशनायोगात् । यूयमसुराः कालनेम्यादयः। भवद्वधकृते नृपीभूतानां भवतां वधार्थे हरिरस्या अष्टमपुत्रो भावी । अदूधुनत् स्थानाच्च्यावयामास ॥ ९ ॥
|
प्राप्ते सप्तमगर्भतामहिपतौ त्वत्प्रेरणान्मायया |
