ऋग्वेदे सभाष्यै [ अ५५ अ चेङ्कट० क्या स्वधया अस्माकम् अग्ने ! स्व स्तुति प्रतिवससि । किम् अचम् स्तूयमान त्वम् आत्मान प्रापयसि | बादा वयम् भवेन स्वामिन सुखधन राय सम्मकार शत्रुभि तरिम् अशक्यस्य साधयितु ॥ ३ ॥ 12 प्र॒प्रा॒ायम॒ग्निर्म॑र॒तस्य॑ शृ॒ण्वे॒ वि यत् सूर्यो॒ न रोच॑ते बृहद् भाः । अ॒भि यः पूरु॑ घृ॒त॑नासु त॒स्य यु॑ता॒नो च्यो॒ अति॑थिः शुशोच ॥ ४ ॥ ऽऽग्र॑ । अ॒यम् । अ॒ग्नि । भ॒ग॒तस्य॑ शृ॒त्रे॒ | वि । यत् । सूर्य॑ । न । रोच॑ते । बृ॒हत् । भा ! अ॒भि । य । पू॒रुन् । घृ॒त॑नासु॒ । त॒स्थैौ । ए॒ता । दैव्य॑ । अति॑थ । शुशोच॒ ॥ ४ ॥ बेट० प्रणोति अयम् अग्नि मनुष्य स्तुतिम् वि रोचते यदा सूर्य इव अत्यन्हम् भासमान 'अभि तस्थौ' य " 'पूरम् नामासुर सङ्ग्रामेषु, स दीप्यमान दैव्य अतिथि प्रजज्बाल ॥ ४ ॥ अस॒न्नित् त्वे आ॒हव॑नानि॒ भू॒रि॒ भ्रुवो॒ो विश्वे॑भिः सु॒मना अनी॑कैः । स्तु॒तभि॑द॒ग्ने शृ॒ण्पषे गृण॒ानः स्व॒पं व॑र्धस्व त॒न्वँ सुजात ॥ ५ ॥ असैन् । इत् । ले इति॑ । आ॒ऽहने॑नानि॒ | भूरि॑ | भुन॑ | ने॑भि | सु॒मना॑ । अनी॑कै । स्तु॒त । चि॒त् । अ॒ग्ने॒ । शु॒प्चि॒षे | गृ॒णन | स्व॒यम् । वर्ध॑स्य॒ । त॒न्व॑म् । सु॒ऽजात॒ ॥ ५५ ॥ बेट० भवन्ति एवं ध्वयि हमपि यहूनि भव स्वै सर्वे रश्मिभि सुमना । स्तोतु १० अग्न १९ शृणोषि स्तुति स्तूयमान 1 खयम् वर्धय आत्मीयम् अङ्ग शोभनजनन ९ ॥ ५ ॥ to इ॒दं वच॑ शत॒साः स॑स॑हस्रमु॒द॒ग्नये॑ जनिषष्ट द्वि॒वः । शं यत् स्तो॒तुभ्प॑ आ॒पः॑ये॒ भगा॑ति द्यु॒मद॑मीव॒चानं॑ रक्षो॒ोहा ॥ ६ ॥ इ॒दम् । चर्च | शतऽसा | सम्ऽत॑हस्रम् | उत् । अ॒ग्नये॑ । जनी || शम् । यत् । स्तो॒तृभ्य॑ । आ॒पये॑ । भवति । च॒ऽमत् । अ॒बचाव॑नम् । र॒क्ष ऽहा ॥ ६ ॥ स्थानपो , डेङ्कट इस वच शसस्य ॥ सम्भतथा सहस्तवनलम्भस्तृ" च भग्नये उतू जनिपटेष्ट द्वयो परियुद्ध (तु या ६६ १७ ) वसिष्ठ पृथिव्या मनुष्यो भूत्वा पर्वच दिवे देव शङ्करम् यत् सोन्य आपये ज्ञातये पुत्रादिकाप भवति तत् प्रमच्छति दौप्तिमद् शेगघातनम्" हां हन्तु ॥ ६ ॥ नू लाग्न ईमहे वसिष्ठा ईशानं य॑नो सहसो वसू॑नाम् । इर्षं स्तो॒तृभ्यो॑ म॒घन॑द्भथ आन यूयं पा॑त स्व॒स्तिभिः सदा॑ नः ॥ ७ ॥ १-१. निमय मुझे २ कि दि भ भूयो ३ चितुम् भूको ४. मास्ति भ मास्ति भ ७ यम् विमल ९ मन्द योः विमइन् अ बननम् मूको १२ गोगतो. ४, ‘भर्तृ वि भ ५ ददास भएम ८-८पुरा मूड़ो १२ गाम- ११. भने एएस १५ रोगानम्मको
