वेङ्कट ऋग्वेदे रामाध्ये अथ द्वितीयोऽध्यायः । लथाध्यायें "जुषस्व नः व्याचिख्यासति माधवः । गोत्रेष्कृषीणां वक्तव्यम् सादावेव प्रदर्शयन् ॥ १ ॥ पित्रादिषु असिद्धेन येन नाम चेदेष्वृषणांतोत्रं ज्ञातव्यं तत्र जेतुः पिता मधुग्रन्दाः क्षमावाश्चस्य पितामहो गौरवीतेः गोत्रत्वेन अपालाऽग्रिकुले जाता विश्ववारा स दूरस्थोऽस्तियोग यहवः सन्ति पितरौ मित्रावरुणी वसिष्ठस्पेल्मपि मैत्रावरुण: ५ 'उतासि वरेपु विशेष्यते । [ अ ५, अरे, वं वैदिकैः ॥ २ ॥ पितामहूः । प्रदर्शितः ॥ ३ ॥ ताशी । तरशाः ॥ ४ ॥ ध्रुतम् । पुनस्तयोः ॥ ५ ॥ पुत्रस्थाने 'समावेशाद् अतिष्ठो मैत्रावरुणि सादुः कारणं प्राज्ञा "बिदेहो हि शशाप तम् ॥ ६॥ ऋषे! भव विदेहस्त्वम् ऋषिः शतः समाविशत् । महोराने योगवहाव तो मित्राधरण ववर्श मन्त्रांच तदा पुत्रबाभून् क्रमेणार्पेयवरणम् उपपने विश्वामित्रजमदमी तथा ग्रसिद्ध एवं थ' । स्मृतौ ॥ ७ ॥ पुगस्तयोः । तयोरिति ॥ ८ ॥ अगोमतो गोत्रम् एषु प्रश्पते ॥ ९ ॥ यद्यपृषीणां सठानां याह्मणेषु "न दृश्यते । गोघं स्थापि विज्ञेयम् आधु गोत्रनिदर्शनाद” ॥ १० ॥ सगोनात वस्तुमाहरेत् । भसगोत्रो भवेषवादे म भयछेद दुढिवर सगोतामेति च स्मृतिः ॥ 17 ॥ २२. ऋ ३.मि. ५७,३३,११. शोष्ठिमैणादेशबासिड ८८.वाव सिनेषु भ इन्दविनं. 11. "निवेशन विछ एम. ४. सिमि एस. ७.. होमिय १० इय
