इडाः दीप्तः धातव: गैरिकाटयो यत्र तथोक्तस्य सुमेरुशृङ्गस्य काञ्चनाद्रेः समत्वं तुख्यत्वं आप्तं गतम् ॥ ९ ॥
बिभ्राणमिति । उत्तुङ्गा दृडिङ्गता उन्नतगामिनीत्यर्थः । तगङ्गमाख प्रवाहपतिः यस्या: तथाभूताम् । तथा जटाजूटस्य कपर्दस्य तटं सामीप्यं भजन्तीं तत्र मचारिणीमित्यर्थः । तथा शरदभ्रवत् शरत्कालीनमेघवत् शनैः शक्तवर्णा: स्वस्यः फेनैः। फेनस्य शक्तत्वाद्वसमास्यम् । तस्य हरस्य उत्सङ्गजुषं हराङ्सेविनीं गौरीं पावन वमन्तमिव । सपत्नीत्वादिति भावः । पतिस्तामधे सान्तु मस्तके श्रुतवान् अतस्त्वत्तोऽहं पत्युः प्रिय तमित्युपहास्यं कुर्वतीमिव स्थितामित्यर्थः । उत्प्रेक्षालङ्कारः । गङ्गां बिभ्राड् उद्वहन्तं धारयन्तमिति यावत् ॥ १० ॥
गनेति । पुनः किंविधम् । गङ्गायाः शिरःस्नया इति भावः । ये तरङ्गः कन्नशः तेषु प्रतिविम्बितैः प्रतिफलितैः स्वः स्वकौयै:। अवयवैरिति शेषः । बहूभवन्त' बटुलमवन्तम्
