उअज्झाअ ! थोअं खु अंजणं । ता अवरंण रसेणा तुमं मह कणिट्टो उण पारावअस्स अंजदु लोअणे जहा समअंचिअ णिहाणे पेच्छम्ह[१] ।
( उभौ तथा कुरुः। कौकिलपारावतौ गाढं निपीडयोभयोरप्यक्षिणी निज्ञाक्षिभ्यां सान्द्रं विमर्द्दयतः )
ज्ञानराशिकौण्डिन्यौ-(पीडामभिनीय) कृप्ण कृप्ण !स्फुटतो विलोचने ।
कोकिलपारावतौ-हआसा ! गेन्हध गेन्हघ णिहणं[२] ।
ज्ञान०-आः कौण्डिन्य! उपविपंकिमप्येतदानीतं त्वया !। अन्य एव स नेत्राञ्जनः ।
कौण्डिन्यः-उअज्झाअ ! किं मं मारेदुमिच्छसि । एर्व य्येव फुट्टलोअणो मुदोहं[३] ।
पारा०--( पीडातिशयमभिनीय ) हर्द्धी हद्धी अट्टाणे मुदोम्हि[४] ।
कोकिलः-पारावआ ! किं सोएसि ! तहा अ[५]----
|
अपीअपुध्वं किमु किंपि मज्तं |
ज्ञान०- ( स्रगतं सोपदासम्) सत्यमेनत् ।
कृनकृत्याः प्रतीक्षन्ते मृत्युं प्रियमिवातिथिम् ।
( प्रकाशम् ) वत्सौ कोकिलपारायतौ ! अस्ति क्कापीोह प्रत्यासन्नो जलाशपः । नयनप्रक्षालनमात्रेणेव प्रशाम्यत्येपोऽपमृत्युः ।
- ↑ पारावत ! अम्बा न प्रेक्षतं ! त्वं न प्रेश्से ! अहं न पक्षे । तत्किमम्र कतेत्र्यम् ? । तदेयं तावन्। उपाघ्याय ! स्तोकं खलु अञ्जनम् । तदपरेण रसेन त्वं मम कनिष्ठः पुनः पारावतस्य मउतु लोचने, यया सममेव निघाने प्रेक्षामहे ।
- ↑ हताशा ! गृहीत गृहीत निधानम् ।
- ↑ उपाध्याय ! किं मां मारयितुमिच्छसि । एवमेत्र स्युटितलोचनो मृतोऽदम् ।
- ↑ इा बिक् हा धिक् अरयाने मूतोऽस्मि ।
- ↑ पारवत किं शोचसे ? । तयाच
अपीतपूर्वै किमु क्रिमपि मद्यं विट्टालिता किं महिला न फापि ।
घूतेन शून्यः दिवमो गतः किं कोऽग्माकं शोकात्रसरः जगावि ॥
