इत्युक्त्वा दीव नि श्वस्योपविष्ट । सजीवको ब्रूते-* मित्र । तथापि सविस्तर
मनोगतमुच्यताम् ।' दमनक सुनिभृतमाह-* यद्यपि राजविश्वासो न कथनी-
यस्तथापि भवानस्मदीयप्रत्ययादागत । मया परलोकार्थिनावश्य तव हितमाख्ये-
यम् । शृणु, अय स्वामी तवोपरि विकृतबुद्धी रहस्युक्तवान्- सजीवकमेव हत्वा
स्वपरिवार तर्पयामि ।' एतच्छुत्वा सजीवक पर विषादमगमत् । दमनक पुन-
राह-* अल विषादेन प्राप्तकाल कार्यमनुष्ठीयताम् । ' सजीवक क्षण विमृश्याह
- सुष्टु खल्विदमुच्यते । यत -
|
दुर्जनगम्या नार्यः प्रायेणापत्रिभृद्भवति राजा । |
( स्वगतम् ) किमिदमेतावद्विचेष्टितं न वा इति एतद्वयवहारात् निर्णेतु न शक्यते । यत -
|
कश्चिदाश्रयसौन्दर्याद्धत्ते शोभामसज्जनः । |
तत्र विचिन्त्योक्तम्, कष्ट किमिदमापतितम् । यत -
|
आराध्यमानो नृपतिः प्रयत्ना- |
तदयमशक्यार्थ प्रमेय । यत.--
निमित्तमुद्दिश्य हि यः प्रकुप्यति ध्रुवं स तस्यापगमे प्रसीदति। अकारणद्वेषिमनस्तु यस्य वै कथं जनस्तं परितोषयिष्याति५७
कि मयापकृत राज्ञ १ अथ वा निर्निमित्तापकारिणश्च भवन्ति राजान. । दमनको ब्रूते-' एवमेतत् , शृणु--
