पुटमेतत् सुपुष्टितम्
१३ ]
१२५
हम्मीरराज्ञस्वर्गगमनम्
- बभौ परस्याः कस्तूरी--तिलकं कलिकाकृति ।
- स्मरेण त्रिदिवं जेतुं सहितं धनुषीष्वव ॥ १७५ ॥
- नासावंशाग्रतोऽन्यस्या मुक्तं मुक्ताफलं बभौ ।
- तिलपुष्पाग्रतो यस्या वारिबिंदुरिव स्फुरन् ॥ १७६ ॥
- कस्याश्चिदुरसि स्फारा मुक्ताहारलता बभौ ।
- वितता हासधारेव निर्याता सृक्किणीद्वयात् ॥ १७७ ॥
- रेणुसंगभयात्काम--स्पंदनांगमिवावृतं ।
- बभौ नीलदुकूलेन कस्पाश्चिच्छ्रोणिमंडलं ॥ १७८ ॥
- करद्वयांगुलीयानां मयूखैर्वृत्तवर्तिभिः ।
- परीता हरिचापाभ्या मिव काचिदराजत ॥ १७९ ॥
- आच्छिद्याहितचक्रांग-याननाशभंयादिव ।
- रजे नियंत्रणान्यस्याः पादयोर्नृपुरच्छलात् ॥ १८० ॥
- ततस्तुष्टो नृपश्छित्वा कबरीं स्वां वरीयसीं ।
- मूर्त्तश्रृंगारसर्वस्व मिव तासां व्यशिश्नणत् ॥ १८१ ॥
- पुत्रीं देवलदेवीं च दोर्भ्यामालिंग्य निर्भरं ।
- नितरां निःश्वसन् क्रंदन् कष्टेन महता जहौ ॥ १८२ ॥
- ऊचे च चेद्भवेत्पुत्री भूयात्तर्हि भवादृशी ।
- परां कीटिं ययानायि गौर्येव जन्कौ निजः ॥ १८३ ॥
- स्वर्नारीरूपलुब्धोसौ यदि न स्वीकरोति नः ।
- तदास्मै प्राक् प्रतीत्यर्य मिमां दशयितास्महे ॥ १८४ ॥
- इति ध्यात्वेव तां वेणीं हृदि विन्यस्य सुभ्रुवः ।
- ज्वलद्धनंजयज्वालां-करालां प्रावैिशंश्चितां ॥ १८५ ॥
- स्वास्त्रीरूपवशीकृतो यदि कदाप्यस्मानग्रं स्वप्तियाः
- स्वीकर्त्ता न तदा प्रतीतिमनयास्योत्पादयिष्यामहे ।
- ध्यात्वेवेति निधाय तां स्वहृदये वेणि विभोस्ता ज्वलत्-
- श्रीखंडाऽगरुसारचंदनचितां सद्योप्पविक्षंश्चितां ॥ १८६ ॥
