प्रायासि तदीय तदुसमेतकोध्यै कदम्बधुवस्त्रमध्ये।
सम्भाव्यते यद्यखिलश्रुतीला दृक्कतो भित्रमितीह बीजम् ॥४८॥
तापमखाद्यविधर्भमध्यं स्याद्यत्र कुत्राप्युडुचक्रवातेः ।
तुङ्गान्तरं अफसमयमेव व्यलोकि सूर्बेन्दु११३कलं तदावे ॥५०॥
खान्दु१६ लिप्तं चिरकालतोऽभूत्तविज्ञासावुररीक्रियेताम् ।
इत्यादि पूतिभिरेव सिद्ध वीजै; वकालाविसमैः स्फुटवम्॥५१॥
समाः सहस्रान्तर एथकाले प्रोतकमैया प्रथमस्टेन्दोः ।
दृक्द तो लण्यात एव यावान् भेदः स तद्दीजमिति प्रमेयः ॥५२॥
घट्ङ्घष्टि६ ईदखाभ्यधिको तिथि छत्त्वा पराजयभनुते ।
सुव गान्धातु तथाविधास्यात् घोड़ाभिदारि स्मृति प्रसिद्धा॥५॥
सायामासुगमाझि घूयें पर दिनादात् पुरतो गता चेत् ।
तत्याहस्तं कुतपे परेशुः स्मृत्यो सूचैव मता तिथिः सा ॥५४॥
या गौतमः-पूर्धा चेत् प्रतिपदी भूते सायममा यदि ।
आरभ्य कुतप बाई शैहि न तु येत् इति ॥५५॥
सप्तम्यादितिथियधयघटीदृष्ट्वा रसीनाः६ पुगः
घोड़ा मैदविरोधशक्तिहृदां मा भूदिहानादरः ।
सप्तस्यादिषु[३] पन्नधान्यतिथिषु धिःपटसु[१२] बौदेति चे.
तात्पर्य स्मृतिजे विचियमिह दृसिडेन कापि चतिः ॥ ५५ ॥
मध्येपचमिवेन्द्र१४सयघटीभेद पायोः
स्थाचेत् समूलमते तदा अहषयो भूरिप्रभेक्षणात् ।
प्राची लोकभियापि सूक्ष्मतिथिमन्वेष्टुं अधास्यन् श्रम
सबैभेन्दुयुतेरनादृततया मन्थे तदीक्षां जहुः ॥ ५७ ॥
