२प०४,२,१०] छन्द आर्चिकः । ७५१ यथ दश भ।। वामदेव ऋषिः । १ २ ३ २ ३ २ २ २ १ २ ऋचसामयजामहेयाभ्यांकर्माणिक्यते। १ र २र ३ २ २ १ २ वितेसदसिराजतोयजन्देवेषुवक्षनः ॥ १० ॥ १३७ ॥ तृतीय-दशति ॥ A भव घ (सूय-प्रकाश्य स्थाने) इत्यर्थः । तेषां ‘व’ यमकं सम्वन्धि स्तोत्रविषयं "ऋतं " सत्यं “क” कस्मिन्देशे वर्तते ? ‘अनृतं । - (नकारस्य स्थाने मकार:) अमृतं ‘‘कत्" कुत्रास्ति ? ‘व" युग दीया “प्रन" पुराणी ‘आहुति:” “का” कीदृशी ? युषदीयं । दानं किमभूदित्यर्थः (Vदृग्भूतदुःखानुभवेन मया पूर्व मनुष्ठितो याग-समूहो युमात्र प्राप्नोदित्यनुममे() ॥ ८ ॥ १३६ "खः"पचीयदिवू शब्दस्यापि विन्यवाचकत्वम्, तथापि यास्कः -"स्वरादित्य भवति स बरणः सु ईश्न: सूनो ग्नात वृतो भामं गोतिषां सुतो भामेति वैतेन पौर्वात्"प्ति २,१४ । । (२)–‘तदुक्तो भवति । स मम तदय गति कूपे निकले, स कर् । असतं समाप्खम् । चिः, धानाःकरभःपुरोडाशः, प्रतीवापःपथम्रपरतुरगोषोमीयः पः समभयः एष भैदिक कृतम् अमृतं च न निपते ?"ति किल ।
