७१४ सामवेदसंहिता । [४ प्र०२१८ अथ नवमे । विश्वामित्र छविः । २ ३ २ २ १ २ ३ २ ३ २ २ १ २ एतन्चिन्द्रस्तवामश्वट्शङ्कनसाम्ना। ३ २ ३ २१ २ ३ १ ३ २ २ १ २ शरदै रुक्थैर्वावृध्वास्थ्शएबैराशीर्वान्ममत्तु ॥८॥ ११८ , “'श्च स्य: () आभिमुख्येन शीघ्र ' गच्छन्ति तिष्ठन्तीत्यर्थः।। तत्र दृष्टान्तः-“रथौरिव यथा रथवान रथेन गच्छन वरः 2B प्राप्य देशं क्षिप्रं गच्छति तद्वत् । किञ्च । हे इन्द्र ! अस्मदीया शिरः ‘त्वा त्वाम ‘‘अभि" लक्ष्य ‘समनषत" सम्यक शब्दायन्ते स्तुवन्तोत्यर्थः (नु स्तवने । कुटादिः() । तस्य सुङि रूपं) तत्र दृष्टान्तः-"वसन" यथा 'धेनवः” प्रीतियुक्ता गमन- शीला वा “गावः” वस मभिलक्ष्य हो-रवादि-शष्टं कुर्वन्ति तद्वत् ॥ ८ ॥ ११७ - - - - -
- ‘विश्वमना आह आत्मीयान् ऋत्विजः' इति वि० ।
११८ उत्तरार्चि कस्य २:८,१ = ऋग्वेदस्य १,११,२= ऊहे ७,२.१२ । ते । (९)—‘इन्दवि छ शुद्ध शिठः ( २,४,२)-इति सर्व काशिषं विडि रूपम् । (२)-था|-"कुनदिधो निक (,A)-इति (किलो गविषि जित्वे गुमायः फलम्।
