६२६ सामवेदसंहिता । [४प्र० १,२,१० ५ र २ १ ऽर • प्रयोरिरिक्षश्रोजसादए। दिवः सदोरभ्यस्यरि। न २९ ७ २ त्वाविव्या। औौचेखा। चा। रजः। औचवदा । द्रपार्थिवामः। अनिवार२ईश्वम्। वावक्षिथ। इ२ एक , भा३४३। ओर३४५इ । डा ॥ ३४ ॥८० हे " इन्द्र !” यस्व ’ "द्वि” द्यलोकस्य “सदोभ्यः” स्था- नेभ्यः() परिपथ तेभ्यः “श्रोजस"बलेनेव “प्र रिरिचे " प्रकर्षेण- तिरितो भवसि() (रिचेर्लटि बहुलञ्छन्दसीति भुः । प्रत्यय- स्खर) किञ्च । हे इन्द्र !‘पार्थिवं "’ पृथिव्यां भवं “रजो’ लोकः . “त्वा’ त्वां महता स्ख-शरीरेण “न विव्याच” न व्याप्नोति (द्यावा . पृथिवीभ्यामपि स्खतः स त्वं वलेन समर्थाऽसीत्यर्थः) एवभप्ती स त्वम् अस्मान् "विखम्" "अति" अतिक्रम्य "ववक्षिथ५ । ।
I पुरीषम् । (='दिवः घण्य षभूतानि सदस्यानानि तेथः। पञ्चमीनिर्देशात् आगत्येति नावशेषः-ति चिन। (९)-‘रिप सियामित्यथ मधमधुपैलबचने रत8,, षस्व' प्रकर्षेः शिखी त्यक काम सामर्थशून्'-इति वि•
