।
प्राप्ते, ब्रूमः-- विषमोदृष्टान्त, दध्रोहोम-जनकत्वं न शस्त्रेण वोधनीयं तस्य लोकतोऽवगन्तुं शक्यत्वात् । फल सम्बन्धः एक एव शास्रबोध्यः इति न तत्र वक्यभट्, इह तु स्वर्गधारक वारवन्तीयसानोऽग्निषुत्-कर्मसाधनत्वं फल-साधनत्वं चेत्युभयस्य शास्वेक-बोध्यत्वा। दुर्वारोवाक्य-भेदः ; तेन पशु फलकं यथोक्त- गुण -विशिष्ट-कर्मान्तरमत्र विधीयते । एतच्छदः एव -कारश्च विधमानकर्मान्तरविषयतया योजनीय७९-इति (१) । उत्तरस्मिंस्त्वधिकरणे निधनविशेषाः काम्याः विचारिताः -स भर २३दृष्टान्त्र-वर्ग-कामानां स्तोत्रमरितं । निधनाद्यपि होषर्ग -इति दृष्टादि -कामिनां । फलान्तरं किं दृष्टादि होषा- दीनामुतोदिते । सौभरे फल -संभिनें निधनं विनियम्यते । फलान्तरं चतुथक्तं वृष्टि-कामाय हीषिति । मौभरस्य फलं दृष्टिहींषिय या विवईते । नोत दृष्टत्रकामानामन्यत्वं प्रत्यभिज्ञया । नियमेऽपि चतुर्थपा तादुपपद्यते । ‘य दृष्टिकामो योऽन्नाद्यकामो यःस्वर्गकामः स मौभरेण स्तवंत, सवं वे कामाः सौभरम् ”-इति (२) ममास्रायः • पन :
- ‘मभरे इति पाठबहु-पस्तके ।
परं मः मयंऽप्यमाधरेव, तण्ड तथ दर्शनात। | ‘ममात्राय-इति न्वन्तपदं दृश्यते, प्रायः सर्वत्र इह । परं तत्र मम्यक. ताण्डत्राण पाठ विरोधत । तथाहि तव न यन्त्यनन्तरं भने दययादे हथिलादिकं पठिगभ, म तु मा,नेत्यनन्तरं भ' इत्यदक पठित्वा। पित्यादिकमनि । ता भायं च न्यथदिनभन्योथभूभृतः नवचैथम व प्रथमतः •4 पाठः । (१)--नम्यैवेत्यादि वेदशैत-वाक् । १२)- तण्डJIटमटम ।
