५३० सामवेदसंहिता । [३:०२,,४ र र र १ ७ १ ९२ समीचोनासकभवःसामाखरा २न्। समाखापरान् १र $ २ १ ७ १ २ १२ ५ग र , श्रोमोइखा। रुद्राशृणन्ता३पूर्विया रम्। तपूर्वाश्या२३म्। ओम् । श्रोरें। वा२३४ । औदोवा। ज२३४ ॥१४॥ १४ स्तोत्रैः “त्वामभि" टुवन्ति । किमर्थं ? “पूर्वपीतये” सर्वेभ्यो है वेभ्यः पूर्वं प्रथमत एव सोमस्य पानाय (सवनसुखे हि चमस गणेः इन्द्रस्यैव सोमो ह्यते । तथा "समीचीनास” सङ्गताः “ऋभवः"() प्रथम वाचकेन शब्देन त्रयोऽप्युपल च्यन्ते ऋभुर्वि- आवाजइत्येते च() “समखरन्" त्वामेव सम्यग् स्तुवन् (स्ख शब्दो (९)-श्वभवो मेधाविन इति वि० । अत्र मनम् -निघण्ढो मेधाविनामसु ताभः । रिति पट्-: (३,१५,८) । (-अभथ इति पदेधसि त्रिविधं मे मतम् -प्रकति-प्रत्यय-लब्धम्, ऐतिहाभिकम्, वैौगददिकश्च । तथाहि -‘भव उभावति वा, तेन भानौति य, तेन भव नोति ? (२,५,१५" इत्येकम् । 'ऋभ विंस्वा यज इति सुधन्वन आङ्गिरम्य जयः पुत्रा बभूव तेषां प्रथमाभ्यां वसुधाधिगमा म धीति न मध्यमेन, नदे नभोथ जै® वचनेन चमसस्य च संभवे न वहणि दशतयीषु भूतानि भवन्ति (२,,९)"इत्यपरम् ; दर व आम मयं मन्तः - ‘विष्णु शमो ' तरणित्वेन वाघतो मन्त्राः सन्तो अमृतत्व मानशुः । सोधन्यून ऋभवः स्रचक्षसः संवझरे सम पथन्त धीतिभिः ॥ ” {९ १म० १ ६ २ ५० ४ मन्त्र) "शव कीरूि चिपन अ पीडारो मेधाविभो या संसः समो परत यम् यान
