२प० २,७,५] छन्दआर्चिकः । ४०१ २ प्रातिष्कताः। जघाना२२ना । वनर्नवा । होवा। . औ५इ । डा ॥ २ ॥ ६५ “अप्रतिष्कुतः"(१) परैरप्रतिशब्दितः प्रतिकूल शब्दरहितः “इन्द्रः” आथर्वं यस्य “द्धचः (२) एतसञ्ज्ञकस्य ऋषभ ‘ "अस्थभिः पार्ष-शिरः-मस्वधिभिरस्थिभिः "नवतीनेव नव । सङख्याका नवतोः, दत्ता अष्टशत सङ्ख्याकाः [८१९२ ।। तथाहि-लोकत्रयवर्तिनो देवान् जेतुम् अदावासूो मया त्रिधा सम्पद्यते, त्रिविधा मा अतीतानागतवर्तमान काल भदेन तर्कलवर्तिनो जेतु' पुनरपि प्रत्येकं त्रिगुणिता भवति, एवं नव सम्पद्यन्ते, पुनरपि उत्सहादि-शक्ति-त्रय-रूपे (*) वैगुण्ये मति तेषां मारणोपायं विधन् नेति । सच्छ वा भ ननव । च दधीचि नीम 2थनमपगम्य ,स मारोपायं विधास्यति। ते त' च्छ त्व तथेत्यहित्य न दधीच अपगम्य "ल.. ततः भ भगवन ! यदीयन्यस्वण् िक्रस्तं च पुरोधा थपहरति, तानि । म्य । तत इन्द्रादिभि र्देवैः म म क दुर्ष नम्य ऋषिस्तानुवाच--मम मुखे प्रचिपध्वम् । मुरंथ प्रक्षिप्तानि । काकलेन देवासुर-सङ्ग्रामे पर्युपस्थित ५न्य देवा ऊचुः भगवन' पुनः नान्य त्राणि । ततनं नतम तानि मे ज' न, न । न पनः। प्रयच्छखमाकम् प्राप्तुं शक्यानि । ततः प्रजापति-अब द व ऊचुः -भगवन् ’ प्राया-यश कुक८थ इति छ, वा पुनः कतय तेन प्राण त्यागः । तस्य दधीचः स्वभतेभ्श्वभद्रो वणि शयन'। -इति २) - अप्रतिबलितःइति वि० ।। ३..१८ ब८५ (१)—‘‘था मधुब मनुष्यत दङ धियमनत' इति (१,५७ सन्नर्थ: परिद्रष्टव्यः । (७)--प्रभावोहमन्त्राः कथति यः। ५१क
