२ ० १ अथ तनया । वृहदुक्थऋषिः । २ ९ २ १ २ २ १ ९ २ १ २ इद त एक पर ज त एकं २ १ २ २ १ २ २ १ २ तृतीयेन ज्योतिषा संविशख। २ २ १ २ २ १ २ 4A संवेशनस्तन्वं ३चारुरेधि २ २ २ १ २ ३ २ २ १ २ प्रियो देवानां परमे जनित्र ॥ ३ ॥ ६५ शोषं ‘महि' महत्वम् ‘दूल्यं' ['दूतस्य भागकर्मणो (8,४,१२०) इति कर्माणि यत् प्रलयः ] दूतकर्म ‘चरन्’ आचरन् 'आ ववक्षत्’ देवान् प्रति हवींयावहति ॥ २ ॥ ६४ एतया छ हदुक्थो वाजिनं नाम स्वपुत्रं मृतं वदति । हे मृत पुत्र ! ‘ते’ तव ‘इदम्' (उपरि( )ज्योतिषेति वक्ष्यमाणत्वात् अविदं शब्देन ज्योतिरभिधोयते) इदं ज्योतिरग्यास्यम् , ‘एकम्’ एको ऽशःअतः 'ते' तंव देहगताग्न्यंशनबाह्यमग्निं ‘संविशस्व' मङ्ग च्छछ स्व । तयापरः ‘ऊ' अन्योपि ‘ते’ तव “एकं वाया व्योऽ' शः, तेन च प्राणवायूख्येनांशेन वार्ब वय' संविशव (शरोराग्नि ५ नास्तोयमुत्तरार्चि के। ३८ (१२ )-या र वे शच दिनर्थ पाई इति याय न । २ ६क,
