२ १ २ १ २ क २ ९ २अ अया वर्धख तन्वा गिरा ममा जाता सुक्रतो। पृण ॥८॥५२ ४ ५ १ ९ I अधआ*श्रीवा। धवादा१इवा २: । ब्रुवतोरो २. चाना१दाधी२। आ। पौ । इौद्यो३। वा। वाईखन २ न्वा। गाइरा१ममा २। आजतासौ । इौचवा३४ ।। . च चाउवा३ । क्रतोष्ण२३४५ ॥ १८ ॥५२ हे 'इन्द्र !' ‘अध' अधुना () । ‘म' जमन्ति गच्छन्त्यस्या मिति मा पृथिव, (२) तस्याः सकाशात् । ‘अध वा' अपिवा व अन्तरिक्षात् ‘वहतःमहतः रोचनात् नक्षत्रेदप्यमानास्त्वर्गाद ग्रया' (४) अनया आगत्य । ‘अधि' पञ्चम्यर्थेनुवद (२) ' ५२ नास्तयमुत्तरार्चिके २८ I सक्रतवम ।
- गान-ग्रन्थे प्रायः सर्वत्रैव ‘‘अधा"-इति अन्थस्यू-मध्य
एव पाठः । (१)--वदे प्रायः थथयो रैवम्, प्रथयने च धरय बछय, नयाचेसैव अन्न अद्येत्यर्थं अध, यथार्थं च धरेति। ध ध अनन्तरम्, अधुनेत्यर्थन फन्धः । (९)--श्वमेति पृथिवी-नामसु तनयमै नि०१, १ ।। (२/--“तथाच आधिपरी अनर्थको ( १, ४, ५३ )*: इति कर्मप्रय चमौथं गनिमश्र - भाषात ‘अतिमीते । ८, , ७० )इति निधनं न । १ (४)--छन्दसत्वादनादेशाभावे कपय् ।
