। उदुत्यम । ओशह। जा। तवेदाश्वसाम।
२१ १
९ ३
( !
१ २ १र
देवैवचा। तोकेना२२४वः । दानेश्वरांचाइ । वाइवयसू।
५
५
यम । औ२३चैवा। चे!ई। डा ॥ १ ॥ ३०
इयं सौरी । (९) आग्नेय-समाख्यानं । छत्रिणोगछन्तीति
वत् () प्राणभृतउपदधातीतिवच्च (३) द्रष्टव्यम्(' ) ॥
| अस्यापि सूर्यवर्चावसुरोचिर्वा ऋषि, इदमपि सूर्यसाम ।
(} - यद्यपीयं शै. तथापि बोधनमिति वयं जन् िप्रथमादिमन्या
भद्धि-पदोपेतत्वात् न व प्राधान्यात् तत्समयाथात् यस।न येत्युपचर्यते । तत्र
दृष्टाकम--
(२–शैौकिक दुर्दममेतत्। क्षत्रिसहितसेनासु गच्छत्सु त्रिणः प्राधान्य सम-
बाया उपचारात् प्रधानाना वि सेनानां यथा ईजिश दे न भवः तथा पत्रपौत्यर्थ ;
तदुक्तम्--"शास्यात् तथैव नादम्य त तत्स्मयाकथय च। असहाय्य । च
तदयत् स या वे लक्षणा वृद्धः , नग चंथमजदखाय। ।
(२) - वैदिक दृष्टाशमेतत् । अस्यग्न थाधाने कोपधानविधिः। तदेवं मुच्यते—
"प्राणभत उपदधति", तम "षयं पुरोभवस्य प्रयोभवायमः" इत्येकस व प्रथम
मनसस्य प्राशशब्पेशवे ऽपि ‘‘प्तसिद्वि-जातिसंक्षयप्रशंसा-भूभलिङ्गसमवायात् (,
४, १e" इति जैमिनि-शासनात् प्राकलिङ्गक-अनन्त-समवेताः अन्येऽपि प्राणभूमध्ब्नेते
नयने , तथा चोक्तम् -“तसहि जाति सा पप्रशमा -लिङ्ग-भूमभिः । षडभिः सर्वज
मां गेण धूमिः प्रकल्पित" इति ।।
पृष्ठम्:सामवेदसंहिता भागः १.pdf/१४३
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
१४०
[१म प्र०,१म अ०
सामवेदसंहिता ।