पृष्ठम्:सामवेदसंहिता भागः १.pdf/१०६

विकिस्रोतः तः
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
१म ख०, १म ऋ ०]
१०२
छन्दआर्च्चिकः ।

१० ३ १र २ १र र २ I त्वन्नोया ने मदोभिः। पाहोयि वीश्वस्या अरातेः। उनाद्वाऽ१यिषा२ः। मर्यस्य। इडाभा३४३ । ओष्ठइ। डा ॥ १२ ॥ ४ ५र र ४ ५ ५ २ १ २ २ । त्वान्वन्नधोम। दोई । पाच वश्वा। औदछ। स्या औदछ। आरातेः उद्द१ ईषा२। मत्तोश्या२३४ ४.र र २१ १ १ १ औडवा । स्या२३४५ ॥ १३ ॥ ई अदातुः सकाशात् अनाद () पाहि । त्वमव महद्धनं दत्वा अदातुदानाह मकाशद्रतेत्यर्थः । यद्वा महोभिः () यात म्त्व- मिति योज्यम् । ‘उत' अपिच । 'द्विपः’ वे ष्ट ‘मत्यस्य ' मर्यात्म- काशात् पाहि अस्मभ्यं बलं दत्वेति भावः । अथवा मर्यस्य द्विषो दोषाद्रक्षेति सम्बन्धः । अरातेरित्यस्य अदानादितिपक्षे तत्रापि मत्र्यस्यार्थदानादिति सम्बन्धनीयम्() ॥ ६ ॥ ६ | साकमश्च षिः, साम्बर्गम् । । स एव ऋषिः, वार्न ब्रम् । (१--‘घरातिः घुः, नोचितं निर्देश आत्यप च, मर्ययाः युआनेः ' इति वि २ । (२)--‘कैः । मामयं पालनैः -इति वि० ।। (3)–विवशस्प्रभ्ये त्वत् प्राक् 'अग्निर्री (ई०३,,२,उ००,,११,-न्येषा