पृष्ठम्:सामवेदसंहिता-भागः ३.pdf/७६

विकिस्रोतः तः
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति

२ बहुलम् (६, २, १८८)'-इति उत्तरपदादुदात्तत्वम्। तुवि वाजा:-बहुव्रीहौ पूर्वपदप्रकृति वरत्वम् ( ८, २, १ )। चुमन्तः -अदा०प०क्षिपि दु च रु कु शत्र्द ( ), अम्मात् तुगभाव श्छान्दसः, “ङ्ग वनृङ भ्यां मतुप् (६, १, १७६)”–इति मत्तुप उदात्तत्वम् । भद्रेम-मदी हर्षे (दि ? प०), व्यन्ययेन शाप् . अदुपदेशाल मार्वधातुकानदात् त्व शापः पित्वादनुदात्त त्वम, ततो धातुम्वरः शिष्यते ॥ १ ॥ १ ३ सामवेदसंहिता । १ २ अथ द्वितीया । ३ ०

  • ऋ० व १ १,२. ३७, ४ ।।
  • ' 'धयाँी-धा। गा स्वभा.' - दुनि नि

‘घ - इति पद .पू. 7:'.. ४ । न मि. । ३ १ , [४ प्र०१ अ०१४ सू०२ । ० हे “धृणो !” धाथ्ययौन्द्र !' “वावा न' त्व मट्टगो देवता विशेष अभाभिर्याच्यमान: “स्तो भ्थ ' म्तात्तृगामनुग्रहाय तदभीष्टमर्थ “घ' अवश्यम्; “श्रा कट गl:' आनीय प्रतिपत्तु । तत्र दृष्टान्तः गयस्य चक्रयोः'अच्च न'धया अच्तं प्रति पति तहत् त्वा वान् बन्नुप् करग “युग्मट्म्मज्ञां छन्दसि मादृश्य उपसङ्कया ३ ८८४ यान