-- सत्याषाढविरचितं श्रौतसूत्रं- [१. दशमप्रभे-
हविषो वाऽथ पेषणम् ।
कुरुत इति पूर्वमूत्रादनुवर्तते । तस्मिन्कृष्णाजिने हविष्पेषणं वा कुरुते प्राकृत कृष्णाजिनं परित्यज्य ।
पुनर्दीक्षाया एवैनन्निधत्ते ।
पुनःशब्दात्स्वार्थक्य (वयं)दीक्षा । अन्यत्स्पष्टम् ।
पुत्राय वैनद्ब्रह्मचारिणे वा दद्यात् ।
पुत्राय दीक्षाद्यर्थम् । ब्रह्मचारिणे शयनाप्सनार्थम् ।
यदि पुरस्तादप्रास्तं भवति ।
यदि पुरस्तादप्रास्तं भवति तदैवैता होमाद्याः प्रतिपत्तयः ।
उदयनीयायां व्रतमुपैति ।
स्पष्टम् ।
अनूबन्ध्यावपायाꣳ हुतायां दक्षिणस्यां वेदिश्रोण्यां परिश्रिते यजमानस्य केशश्मश्रूणि वापयतेऽत्र ददाति यद्दास्यन्भवति ।
रात्रावपादं क्षौरं श्रौतस्वात् । अत्र ददातीत्यनेन पशुसंवन्धिदक्षिणात्वेनैव गोदान न वरत्वेन । यद्दास्यन्भवतीत्यनेन द्रव्य जात्यनियमः सूच्यते हिरण्यं गोळसो वेति ।
व्याख्यातः स्वरुर्हृदयशूलो यूपोपस्थानं च ।
स्वरुशब्देन स्वरुसंबन्धि कर्म लक्षणयोच्यते । शृङ्गाणीवेच्छृङ्गिणामित्यादिना हुन५ स्वरुमुपतिष्ठत इत्यन्तेन पाशुबन्धिकथानमानमूत्रेण व्याख्यातमु कम् । हृदयशूल. शब्दनापि तत्संबन्धि कर्मोच्यते । हृदयशूलेन चरन्त्यस्पृशन्हत्वा शुगसीत्यादिनायो अन्वचारिषमित्युपतिष्ठन्त इत्यन्तेन पाशुवन्धिकावयवसूत्रेण व्यारूपातमुक्तम् । यूपो. पस्थानमाशासानः सुवीर्यमिति संस्थिते यूपमिति पाशुबन्धिकयानमानसूत्रेण व्याख्या- तमुक्तम् ।
मिथुनौ गावौ मैत्रावरुण्यामामिक्षायां ददाति ।
अत्र मिथुनगोरूदक्षिणाया उक्तत्वामुख्यानूवन्ध्यायां मिथुनगौदव्यतो यहास्य- म्भवतीत्यनेन मौक्याधिक द्रव्यं देयमित्यापिकमिति लोकप्रसिद्धं च । स्पष्टः सूत्रस्यार्थः ।
सक्तुहोमे हूयमानेऽयं नो नभसा पुर इत्यग्निमुपतिष्ठते ।
हूयमान इति वर्तमाननिर्देशादध्वर्युगा सक्तुहोमे क्रियमाणे तस्मिन्नेव काल इदमु. पस्थानम् । असन्निति मन्त्रान्तः । १ क. च. छ. द. ण्यामि।
