६५० पटलः ] महादेवकृतवैजयन्तीब्याख्यासमेतम् । २३७
यं देवा मनुष्येषूपवेषमधारयन् । ये अस्मदपचेतसस्तानस्म भ्यमिहा कुरु । उपवेषोप विड्ढि नः प्रजां पुष्टिमथो धनम् । द्विपदो नश्चतुष्पदो ध्रुवाननपगान्कुर्वित्युपवेषमादाय ।
द्वाम्यामादानम् ।
योपवेषे शुक्साऽमुमृच्छतु यं द्विष्म इत्युत्करे निखनेन्निरस्येद्वा ।
खात्या स्थापयेत्त्यजेद्वा ।
निरमुं नुद ओकसः सपत्नो यः पृतन्यति । निर्बाध्येन हविषेन्द्र एणं पराशरीत् । इहि तिस्रः परावत इहि पञ्चजनाꣳ अति । इहि तिस्रोऽतिरोचना यावत्सूर्यो असद्दिवि । परमां त्वा परावतमिन्द्रो नयतु वृत्रहा । यतो न पुनरायसि शश्वतीभ्यः समाभ्यः । हतोऽसा- ववधिष्मामुमिति यं द्वेष्टि तस्य वधं मनसा ध्यायत्यवसृष्टः परापत शरो ब्रह्मसꣳशित इति वाऽप उपस्पृश्य ।
नित्य एव कल्पोऽभिचरन्नित्यनभिधानात् । असौ पाप्मेति नाम प्रथमं द्वेष्यस्य वा । यद्यस्ति तथाऽमुमत्र द्वितीयान्तं पाप्मनो द्वेष्यस्य वा मन्त्रान्ते ध्यायेत् । केचि- ध्यानमाभिचारे विधेयमापस्तम्बे दर्शनादित्याचक्षते ।
कस्त्वा युनक्ति स त्वा विमुञ्चत्विति यज्ञं विमुञ्चति ।
तस्य व्याख्यानमेवाऽऽह-
सर्वमनुवीक्षते ।
सर्व विहाररूपं यज्ञमनुवीक्षते । अयमेव विमोक इत्यर्थः ।
यानि घर्मे कपालानीति कपालानि ।
विमुञ्चतामिति मन्त्रान्तः । पूर्वपरे च विमोकः कपालानाम् । इति सतिष्ठेते दर्शपूर्णमासौ ।
सꣳस्थितायां पौर्णमास्याम् ।। १५ ।।
पौर्णमासीयागे ब्राह्मणतर्पणान्ते सति ।
वैमृधस्य तन्त्रं प्रक्रमयति ।
पौर्णमासी समुदायस्याङ्गं वैमृधो न तु प्रत्येकाङ्गता तेन विकृतौ समुदायधर्मानति- देशान्न विकृत्यर्थता वैमृधस्येति भावः । न्यायविद्भिः प्रपञ्चितमेवं वैमूधेष्टः कर्मण इन्द्रो वैमृधो देवता यस्य कर्मणो वैमृधो देवता । साऽस्य देवतेति तद्धितान्तत्वान्नाम:
