१५० पटलः महादेवकृतवैजयन्तीव्याख्यासमेतम् । १४९
अपहतोऽररुः पृथिव्पै देवयजन्या इति द्वितीयमपादत्ते ।
मनं गच्छेत्यादित्रयं पूर्ववत् । न पुनराग्नीध्रस्योपवेशनमुत्तानहस्तकरणं तयोः परि- ग्रहे व्यापृतत्वात् । बधानेति पूर्ववत् । अथाऽऽग्नीधः-
अवबाढा देवयजन्या यातुधाना इति द्वितीयमभि गृह्णाति ।
द्वितीयमिति क्रियाविशेषणं पूर्ववजलिना पुनः परिगृह्याऽऽस्त इति तु समानं चतुर्षपर्यन्तम् । अध्वर्यु:-
द्रप्सस्ते दिवं मा स्कानिति तृतीयं प्रहरति ।
स्पष्टम् ।
अपहतोऽररुः पृथिव्या अदेवयजन इति तृतीयमपादत्ते ।
व्रजं गच्छेति वर्षतु त इति द्वयं वधानेति पूर्ववत् । आग्नीधः-
अवबाढोऽघशꣳस इति तृतीयमभिगृह्णाति ।
उक्तम् । मध्वर्यु:-
तूष्णीं चतुर्थम् ।
अपादानहरणावेक्षणद्वयनिवपनानि तूष्णीमेव । मात्र प्रहरणमित्याह-
सर्वं दर्भꣳ हरति ।
अवशिष्टं सर्वम् । आग्नीध्रः-
अररुस्ते दिवं मा स्कानिति चतुर्थमभिगृह्णाति ।
नात्र परिग्रहः । आस्त इति निवर्तते । अग्रेऽभिग्रहणामावात् ।
स्फ्येन वेदि परिगृह्णाति ।
अध्वर्योरधिकारः । अग्रे करिष्यमाणस्य प्रतिज्ञामात्रं परिग्रह शब्दार्थप्रदर्शनार्थम् । अग्रिमेण कर्मणा वेदिदेशः परिगृहीतः । परितो गृहीतः परिच्छिन्नो दर्शपूर्णमासाङ्ग- स्वेन कृत इति यावत् ।
वसवस्त्वा परिगृह्णन्त्विति दक्षिणतः प्राचीं लेखां लिखति ।
स्फ्यैनेति पूर्ववत् । दक्षिणतो दक्षिणपाधै सनामानुसोरण प्राची दक्षिणां श्रोणिमा
