दृष्टे मुनौ मया चोक्तं 'ऋषे ! कस्मादिहागतः' ।
सोऽपि मां प्राह विप्रेन्द्रो 'दृष्ट्वा भूगोलमागतः ॥ ९
इत्युक्तस्तेन चावोचं मम रन्तुं भुवः स्थले ।
योग्यं किं स्थानम् ?' इत्युक्तः स चोवाच मुनीश्वरः ॥ १०
नारद:-
'अस्ति कश्चिद्गिरिवरो वेङ्कटाख्यो मनोहरः।
त्रिंशद्योजनमायामी योजनत्रयविस्तृतः ॥ ११
अष्टोत्तरसहस्रेण तीर्थानां परिशोभितः ।
जाम्बूनदनदीतीरे मेरुशैलस्य दक्षिणे ॥ १२
किञ्चिदूनश्च वैकुण्ठात् विहारोऽयं मनोहरः।
विहरस्व रमानाथ ! वासयोग्यस्तवैव सः' ॥ १३
तदा तद्वचनं श्रुत्वा गन्तुमिच्छा बभूव मे ।
एतस्मिन्नन्तरे वायोः तव संवादहेतुना ॥ १४
गिरिरत्रागतः पुण्यः त्वयाऽपि तपसाऽर्थितः ।
इष्टं मे प्रार्थितं पूर्वं तथाऽस्तु" इति वरं ददौ ॥ १५
तेन विष्णुः सभायायतो हित्व बैकुण्ठमुत्तमम् ।
स्वामिपुष्करिणीतीरे रमया सह मोदते ॥ १६
भगवतः स्वामितीर्थतीरैकवासनिमित्तम्
दिलीपः---
'तमिन्नगोत्तमे पुण्ये नानापादपण्डिते ।
आदावन्ते च मध्ये च सन्ति तीर्थान्यनेकशः ॥ १७
देशा मनोहराः पुण्याः सानूनि विविधानि च ।
हित्वा तत्सकलं स्थानं स्वामिपुष्करिणीतटम् ।
आश्रितो रमाय तत्र मम तत्कारणं वद' ॥ १८
