दुर्वासा:---
'पुरा सरस्वती देवी तीर्थोत्कृष्टत्वकाङ्क्षया ।
सरस्वती नदी नाम ब्रह्मावर्ते बभूव ह ॥ १९
तस्यास्तीरे तपस्तप्तुं पुलस्त्यो भगवान् ययौ ।
पुत्रभावेन तं देवी नार्चयन्ती स्थिता मुनिम् ॥ २०
ततस्तां कुपितः प्राह 'या ते काङ्क्षय सरस्वति ! ।
तव सा विफला भूयात् नदीरूपेण सर्वदा ॥ २१
गुणसामान्यभावेऽपि विष्णुपादप्रभावतः ।
तवाधिकेन यशसा भविष्यति सरिद्वरा ॥ २२
तीर्थोत्कृष्टा सैव भूयात् भुवि गङ्गाख्यया शुभा' ।
इति शप्ता पुनर्देवी ते शशाप महामुनिम् ॥ २३
'राक्षसस्ते भवेद्वंशो विष्णोरप्रियकारकः' ।
पुनः प्रसादिता तेन विशापमपि सा ददौ ॥ २४
'अन्तिमो वैष्णवो भूयात् कल्पस्थायी विभीषणः' ।
पुनश्च तपसा देवी तीर्थोत्कृष्टत्वकङ्क्षया ।
तोषयामास देवेशं तस्य सान्निध्यमावहत् ॥ २५
'वाञ्छाा मे विफला ब्रह्मन् ! ब्रह्मदण्डेन भूयसा ।
भूमावेव यथा तीर्थस्वामित्वं मे भवेद्ध्रुवम् ॥ २६
वरयामि वरं देव ! देहि मे पुरुभोत्तम !' ।
तयैवं प्रार्थितो देवो देवीं तां प्रत्युवाच ह ॥ २७
'ब्रह्मदण्डो नदीरूपे पुष्करिण्यां न वै कृतः ।
अतः शेषगिरिं गच्छ वासार्थं यामि तं गिरिम् ॥ २८
गिरेर्दक्षिणभागे तु मूर्धदेशे सुखं क्स ।
स्वामिपुष्करिणीनाम्ना वसेयं तव दक्षिणे ॥ २९
पृष्ठम्:श्रीवेङ्कटाचलमहात्म्यम्-२.pdf/२७
एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
९
श्रीब्रह्मपुराणे द्वितीयोऽध्यायः