अथ द्वितीयोऽध्यायः।
--:*:--
वेङ्कटाद्रौ शेषकृततपःप्रकारः
दिलीपः----
'किमर्थं देवदेवेशो हित्वा वैकुण्ठमुत्तमम् ।
सान्निध्यमकरोत्तत्र वेङ्कटाख्ये नगोत्तमे ? ॥ १
किं तत्र कारणं ब्रूहि श्रोतुं कौतूहूलं हि मे' ।
दुर्वासः---
शेषो गतमदः पश्चात् तस्मिन्नेव नगोत्तमे॥ २
वायव्ये स्वामिसरसो नागतीर्थे मनोरमे ।
नानासनुसमाकीर्णे नानापादपमण्डिते ॥ ३
उत्तरे शिखरे पुण्ये सान्निध्यार्थं जगत्पतेः ।
तपस्तेपे महाघोरं दिव्यं वर्षसहस्रकम् ॥ ४
शेषतपस्तुष्टभगवदाविर्भावः
तपसा तोषितो देवः प्रत्यक्षः समजायत ।
'वरं वरय भद्रे'ति तेनोक्तः शेष आह तम् ॥ ५
शेषः---
‘यदि प्रसन्नो भगवान् इदं मे देहि भो वरम् ।
यथा शेषे मदङ्गे त्वं वैकुण्ठे भुवनोत्तमे ॥ ६
शैलाकारे च मद्देहे नित्यमत्र वस प्रभो !' ।
इति शेषेण सम्प्रोक्तः भगवान् प्रत्युवाच ह ॥ ७
शेषप्रार्थनया भगवत्कृतवेङ्कटाद्रिवासाभ्युपगमः
"पुरा विचारितं स्थानं भूमौ क्रीडास्पदं शुभम् ।
एतस्मिन्नन्तरे प्रायात् नारदो मुनिसत्तमः ॥ ८
