|
पूजनीया जनैर्देवे स्थाने स्थाने पुरे पुरे। |
लोमप्रतिलोमड्डः। परंतु स्वकुलाचरमनुरुध्यैव पूजयेत् । तदुक्तं व्रतखण्डे
|
यस्य यस्य हि या देव कुलमार्गेण संस्थितः। |
कस्य कालस्य महानवमीषदेनषादानम् । उत्तरीयाष्टमीनवम्योर्महानवमीस्यात् ।
यद्यपि दर्शपूर्णमसनवरात्रादिपदबत्वकर्मपरोऽयं महानवमीशब्दस्तुष्टमनवमीपूजा
द्वयस्यैककर्मत्वेऽपि तस्य भासन्तशारदभेदेन दंविष्याप्रकृते कस्य कर्मण उपादानम् ।।
नचोभयोरप्युपादानम् । एकधाविकरणे वेधपदस्यानियतानेकार्थपरसाया निरस्तस्वान्
दिति चेत् । अत्र धूमः -महानवमीशब्दस्य कर्मपरत्वे एकस्यैवानिहोत्रस्य सायं
प्रातर्मेदेनावृत्तिवसन्तशरद्भवेनावृसिमानाङ्गीकारेणानेकार्थत्वाभावात् । कालपरत्वे
तु चत्वारोऽपि काला इह विधौ गृह्यन्ते । एकाधिकरणे ह्यनियतकार्यकस्यैव
निरासो ने पुननिषताने कार्यकस्येयदोषात् कथमन्यथैकस्य मन्त्रस्यानेकार्थेषु
विनियोगः। न च विधिगतस्यैव पदस्यानेकार्थता न युक्तेति परिभाषस्त। ‘न
कलअं भक्षये 'दिति विधिवाक्येऽपि फलञ्जपदस्य बहुष अत्रापरत्वेन अङ्गापरत्वेन
कष्टशोधकौषधपरस्वेन च व्यास्यानदर्शनात् । तस्माद्यावयमेतेषु चतुर्वापि
दिवसेषु चक्रमध्ये बिन्दुस्थानं गच्छतीति तादृशीं श्रीदेवीं त्रिपुरसुन्दरीं यः कश्चन
भवतः स्वस्वकुलानुसारेणार्धरात्रे इत्रनामभिः पूजयति तस्य चतुर्विधापि मुक्तिः
कर एक स्विद्या । अतिसुलभेत्यर्थः । तत्रेदिनेऽर्च कस्य सलोकगमनंदिमध्ये
बेसारूप्यमषि, दिगप्रये वेरसमीप्यम पि, चतुष्वंषि दिवसेषु चेत्खायुज्यमिति तारतम्यं
तु न्यायत एव लभ्यत इति विविच्य नक्तम् । अथव। अष्टमी नवमी तिथियुग्मे
क्रियमाणकर्मण एकवेऽपि मत्ररात्रावभ्येन मुनिशषानुबध्यं योऽयमिति दिक्
। २९१ ।।
|
वस्तु ममागे झुलवारे समर्चयेत् । |
1. क्षत्रियैर्नयः । वैश्यः सूक्ष्मंजिततैसेंच्छंस्यैश् मानवैः इति पाठान्तरम्।
