अन्यथा 'तस्य ये शत्रयः सद्यो नश्यन्ति स्वत एव ते' इये व बूयात् । एवमुत्तर
आपि प्रत्यङ्गादिपञ्चकग्रहणं ध्वनिविनेयः ।। २६७ ।।
|
यो नाभिघारं कहते नामसाहस्रपाठके। |
निवउँ परबत्यं । पराङ्मुखीकृत्येति यावत् । प्रत्यङ्गिरा अथवंगभद्रकाली देवता ।
अथर्वणवेदमन्त्रकप्डे शौनकशाखायां द्वात्रिशदचः। पिप्पलादशाखायां स्वष्टाचत्व-
Fरंशदृचस्तदीया आम्नायन्ते । तत्प्रयोगश्च नारदतने प्रसिद्धाः ॥ २६४ ॥
|
ये दूरदृष्ट्या योक्ष्यन्ते नामसाहस्रपाठकम् । |
देशे प्रेमयुरे जातो महाराष्ट्रवेशेतीव विस्तृतो मैरालतन्त्रे रुद्रयामले यस्य भस्भाः
प्रयोगाश्व प्रसिद्धाः ॥ २६९ ॥
|
धनं पो हरते चोर्नामसहस्र जविनः । |
कालिकवतारोत्तरं तद् धेपि तस्याः कोषशतिम जतामालोक्य शिव एव बालो
भूत्वा तत्स्तनपानमिषेण क्रघग्नि पपौ । सोऽयं क्षेत्रपाला बतारो संङ्ग प्रसिद्धस्त-
मन्त्रारच तन्त्रेषु धृताः। तं चोरराजं तन्नाशेन चोराणामुन्चाटनमयंसिद्धमिति
।। २७० ।।
|
विशसु कुरुते बावं यो विद्वान्नामजापिनः। |
नकुसवाइवर्या 'मरुत्रः समाम्नात। भगवता परशुरामेणापि कल्पसूत्र उलूरुः ।
प्रपञ्चसारादावेतस्य प्रयोगः प्रसिद्धाः ॥ २७१ ।।
|
यो राजा कुरुते धैरं नामसाहस्त्रजापिनः । |
1 नकुलीमन्त्रश्च 'बोष्ठापिघाना नकुलो दन्तैः परिवृता पविः सवंस्यं वाच
ईशाना चारुममिह वादयेदिति वाग्रसः ।' इति ।
