|
दुभिक्षे यः प्रतिदिनं कोटिब्राह्मणभोजनम् । |
बाह्य ण नामुत्तमषड्रसोपेतभोजनदानेन बतय पुण्यस्य दिनसंस्यया पुन: कोटिसस्यया
च गणनाGजतो राशः षष्ठः । परिचरसरनित्यत्यन्तसंयोगे द्वितीया । द्वादश•
सहस्रवर्षेष्यनवरतमिस्यर्थः । संवसरषईरवत्सरेदावत्सरेदुसरतु वस २शब्दानां प्रभव
प्रमाथिखरशोभनराक्षसादिद्वादशद्वादशवर्षाविशेषवाचित्वेऽपि प्रकृते सामान्यमात्रोप-
लक्षकत्वात् ।। २४५ ।।
|
तस्पुण्यं कोटिगुणितं लभपुण्यमनुत्तमम् । |
रामोमा याः कोट्यस्ताभिर्गुणितं पुष्यमुपस्थितत्वात्तमेव पुष्षषट्कमहारादि लभे ते
त्यर्थः। अय भावः-षण्णामपि पुष्यराशीनमेकं महराशि विभज्य तं द्विरावृत्तं कृत्वा
स्थलद्वये निक्षिप्य तयोर्मध्ये एकं राशि कोटिसं ख्यय गृणयित्वा तज्जन्यश्र संख्या
परं राणि गुणयत् । तत्र गुणस्य राशेरेक संध्यवच्छिन्नवे तस्य गृणनं ध्यार्थम् ।
अतः संस्यान्तरघछिन्नत्वस्यावश्यकत्वे सत्युपस्थितत्वाकोटिरूपैव संख्या गृण्या
वचय । ततश्च द्वावपि महाराश प्रातिस्विक्र कोटिकोटिगुणितं कृत्वा जाती
संस्यापिण्डूौ पुनः परस्परं गुणयं दिति सिद्धयत । तेन च तं महराशिं कोटिसंस्पया
गुणपिवा जातं पिण्डं पुनः कोटिसंधयैव गुणयेदिति फलति | तं महारश समुद्र-
संध्यया गुणयेदिति तु निष्कर्षः। समृद्रो नाम कोटिसंख्यायाः कृतिसंज्ञकः समद्वि-
घात । कोटिगुणिता कोटिरिति यावत् । तदुक्तं वायुपुराणे
|
सहत्रं तु सहस्राणां कोटीना दशधा पुनः । |
कोटयंति व्ययस्तनूक्तिबलाकोटिभिर्गुणित मिति बहुवचनन्तेन विग्रह इति च
लभ्यते । सर्वमिदं फलमुपक्रमानुसरास्तोत्रषधस्यैवेति भ्रमो माप्रसञ्जीर्यत आह
नाम्नोऽप्येकस्येति ।। २४६ ॥
|
रहस्यनामसहत्रे नामकमपि यः पठेत् । |
अपिशब्द उपपातकादेः मृतिकन्यायेन वाचकतया वाच्यतया व समुच्चायकः
॥ २४७ ॥ 40
