|
विशाखस्य यदा मनुः कृत्तिकासु च अन्द्रमाः । |
|
या पद्मकणिका देवास्तां पृथ्वीं परिचक्षते । |
वयः । `निव्यषिरस्थितौ कालविशेषोत्सवयोः क्षण' इत्यमरः । सप्तम्या अलक ।
पुष्करादो न्यग्रोधवृक्षपरोऽपि दृश्यते । पुष्करद्रुपपदस्य तद्वत्वेन मतपुराणे
निर्वचनदर्शनात । 'यग्रोधः पुष्करद्वये पुक रस्तेन स स्मृत' इति । विष्णुपुराणेऽपि
न्यग्रोधः पुष्करद्वोपे ब्रह्मणः स्थानमृतम' मिति । ‘स प्रजापतिरेकः पुष्करपणे
समभवद' ति श्रुतिरपि । स्पग्रोधपर्णशायिस्वात् विष्णुरत्र लक्षणय। गृह्यते । तत्रेक्षणं
कृपानिरीक्षणं यस्या इति ब । तदुक्त देवो भगवते
|
वटपत्रशयानाय विष्णवे बालरूपिणं । |
मनुष्याः पितरो सुरा’ इति श्रुतेः । २०३ ।।
|
परंज्योतिः १रंधाम परमाणुः परस्पर । |
रायुपासतेऽमृत 'मित वृ४बरएकात् । “न तत्र सूय भति ने चन्द्रतारको नेमके
विद्युतो भन्ति कुतोऽयमग्निरिति झुस्या ' ये ते सूर्यस्तपति तेजसेद' इत श्रुत्या च
परत्वम् । 'परं ज्योतिरुपसंपद्ये' ति श्रुतिरपि । ‘मनो ज्योतिर्जपतां ’ ‘वाचैवायं
ज्योतिषांस्ते' इत्यादिप्रयोगारप्रकाशमात्रं ज्योतिरुच्यते तेध्वामज्योतिः परमिति
भावः । दक्षिणभूतिसंहितायां पञ्चमपटलावतोऽष्टाक्षरमन्त्रोऽदि परंज्योतिरुच्यते ।
परंधामेति--परं धाम उत्कृष्टं तेजः।
|
न तद्भासयते सूर्यो ने शशलो न पावकः। |
