|
ने भेदस्तत्र मध्यः शिवशक्तिमयं जगत् । |
|
दुराराध्या दुराधर्षा पटलरुद्रमप्रणे । |
सनम ।
दुराधर्षति--तदुक्तं 'तरलकरणानाममुलभे' ति । दुःखरूप आधर्षः स्वाय-
तीकरणं यस्याः ।
पाट सी ति-- वेतरक्तवणं पाटलीनामकं कुसुमं प्रियं यस्याः । उक्तं च पात्रे
'श्रीवृक्षे शंकरो देवः पाटलाय तु पार्श्वती ' ति ।
महतीति--परममहत्परिमाणत्वात्। ‘महती महान्कस्मान्मानेनाभ्याऽजहतीत
शाकपूणिर्महनीयो भवतीतिवे' तेि तु यास्कनिरुक्तिः। नारदमुनेर्वीणाविशेषोपि
महती तस्वरूप वा ।
मे शनिलयेति —मेरुरेव निल घो घस्य: । तन्त्रराजेऽष्टाविंशे पटले ‘अथ
षोडशनित्यानां लोकारुमयं वदामि तेइत्युपक्रम्य ससागरद्वीपां भुवं वर्णयित्वोक्तम्
|
मध्यस्थमेरो ललिता सदैवास्ते महाद्युतिः। |
त्रयः प्रस्ताराः भूमि कैलासमेरुभेदात् । तत्र वशिन्यादृष्टकेन सह भेदभाव
भूप्रस्तारः । मातृकाक्षरंश्चैकैलासप्रस्तारः । षोडशभिनिर्याभिश्चेमेरुप्रस्तरः ।
मेरुगियसादार्थभावनैव निलयो यस्या इत्यर्थः । भवन प्रधरस्य समत्कुमार
सनन्दनवसिष्ठसंहितासु तिसृषु त्रिविधः क्रमेण प्रतिपादितः ! अथव
|
भूमिश्चन्द्रः शिव माय) शविष्ट: कृष्णधमादनौ (?)। |
स्थानं यस्याः। तदप्युक्तं महात्रिपुरसुन्दर्या ' मन्त्रा मे रुसमुद्भवा' इत्यादि ।
मधारेति-मन्दारो देवतरुः श्वेताक वा तस्य कुसुमं प्रियं यस्याः ।१९९।।
