|
ऋतं पिबन्तौ सुकृतमथ लोके गुहां प्रविष्टौ परमे परर्षे । |
बलरच भेदसिद्धिरिति भावः । छद्म गहम्य स्कन्दस्याश्च भारत। । तस्यास्तारका
सवयादिपायथं देवैः प्रार्थनं तमशिवमयोः समागमस्तत्र विध्मचरणं तेन
कोपशरद ततोऽग्नि झाशरस्तम्बादियोगेन स्कन्दोत्पत्तिरित्यादिकथायाः शास्त्रीक
गम्याया एवं भेदम।धकस्त्रद्रेतधूनमेवोपचरितागुंत वक्तव्या । ‘यजमानः
प्रस्तर ’इति श्रुतेरित्र प्रत्यवरोधादिति भावः । सस्यमयं व्यवहारः सर्वोऽपि
व्यावहारिकमयवलम्बनः ।
हरिणति-अद्वैतं तु पारमार्थिकं सत्यत्वमालाम्यत इत्याशयेन सम|पत्ते
गृह्यहपिणतेति । गुहायां स्थितं गुहृ परमरहस्यं व्यावहारिकदृष्ट्ययोग्यं ज्ञानमेय
रूपमस्या । उक्तं न सूतसंहितायाम्
|
गुरुमूर्तधरां गृह्यां गृह्यविज्ञानरूपिणम्। |
भावः । गृह्योपनिषदे रूपमस्या इति । तदुकसं कौमें विभूतियोगपर्णभावसरे
'सवहनिषदां देवि ग्रह्मोपनिषदुच्यसे' इति । १८८ ।
|
सर्वोपधिविनिर्मकतया सदाशिमपतिव्रता । |
आह--सर्वोषाधीf - । गर्वः स्कन्दजनकत्वच्छायातपधाभिरुपाधिभिः सखण्डै.
रखण्डैश्च धर्मविशिष्य नि.शेषण मृता त्यक्ता धर्मसंबन्धभ्या । ततश्च धर्माणां
स्वसंत्रधाभाववति भ । म मानः संधः शुक्तौ रजतता।दारम्पमिव मिथ्वेति शास्त्रस्य
सस्याबेदकस्यरूपप्रामाण्यनिवाय सर्वेषां वेदान्तानामर्द्धते पारमार्थिके परत्राणि
साक्षरंपरया वा ज्ञापयंस्य वक्तव्यवह्रदप्रतिपादकशास्त्रस्य पञ्चषः गुरु
ग्रास घेदकोपरागशास्त्रस्य व्यावहारिकदृष्ट्यैव प्रवृतिरिति न भेदाभेदयोः सम
कक्ष्यतेति भावः । क्लिप्रसिद्धोपाधिभूम्याः तादृश्यसतुगम्ये वा ।
ग्येशंसति (श्रपुरसुन्दर्याः शक्तिरूपत्वात्तस्याश्च पराहन्ताधर्मस्पर्शविशेषेण
मिथ्यात्वप्रसङ्ग इत्यत आह-सहेति । शिव एवं पतिरिति प्रतं नियमः सदा सार्व
कालिको यस्यः । शिवस्य पत्नीवं शिववदेव सदातनं कालत्रयाबाध्यमिति यावत्।
इतरे तु पदार्थाः कल्पितास्तेषु धर्मात्रमपि दृश्यत्वविशेषाकल्पित मेष शक्ता तु
