निहतेति-“ यत्र नाभ्यपश्यति’ इत्यादिना ' यदल्पं तमयं 'मित्यन्तेन भूत्र
मैतदर्शनस्यानित्यविषयत्रताप्रतिपादनेन तस्य हेयस्वान्निर्गतं द्रुतं यस्यां सा निद्रेता।
न पुनर्दूतं पूर्व स्थितं पश्चान्निर्गतम् । मूलत एव तु नःस्तीत्याह-हेतवजतेति ।
भेदस्यताधिकस्वेन सार्वकालिकासदभवादिति भावः ।। १४२ ।।
|
अन्नद वसुधा वृद्धा ब्रह्मा स्मंश्यस्वरूपिणी । |
महान आत्मान्नादो अमुदरे विन्दते वसु य एवं वेदे' ति । अत्रान्नमाप्तमन्ताद्ददा-
तोये बगेव व्याख्यातं समुदायकैः।
बद्धेति -- वृद्धा बरळ । 'यं जीण दण्डेन वञ्चसी' ति श्रुतेः । वछवसि
गच्छमीत्यर्थः । सर्वेष्यंछवा जगद्धेपेणभिवृद्धत्वाद्वा वृद्ध । वर्धयति जगदिति वा
णिजन्तार्तरि क्तः ।
अतिव्रण चैतन्येन मह आत्मनां जीवनामंश्यमेव स्वं निजं रूपमस्याः।
यद् ब्रह्मनोः शिथवियोरैक्यभेचे स्त्र मद्वंस्वं प्रतिपाईं यस्य स हंसमन्त्र रूप
मस्या इति । सदुक्तं स्कन्दे यशवंभवखण्डे–
|
थवा वमन्त्रोऽय जीवामप्रक्षिपादकः । |
हतीति -- महतो मही यत्रावृती । पत्रिशदक्षरछन्दोविशेषरूपा वा ।
न च ‘गायत्री छन्दमामम' ति कर्मवचनविरोधःउभपारमत्वाङ्गीकारे तदभावात्।
अत एव ‘बृहत्साम तथा माम्ना’ मिति भगवतो वासुदेवस्य त्रिवरूपवर्णने गोप्त-
यवनस्य भगवत्मा विश्वरूपवर्णनयं न 'ज्यं तं साम च सामस्मि' ति कौर्मवचनेन
न विरोधः । तलवकारिणां शाखाया' मूदुत्यं चित्रमित्यनयोउँचोर्गायमानं साम
2
