ध्यानति–ध्यानेन विभावनेने गम्या नेया । ते ध्यानयोगमगता अपश्यन
देवात्मशक्त स्थगणेन गदा'मिति श्रुतेः ।
अपरिच्छेदोति - -अभवप्रनियोगिव परिग्रीवो अदभघदरिच्छेदः ।
देशतः परिच्छेदो ह्यथन्तभत्र एव। नले बुमप्रागभवं। यज्ञानम्
स्याभात्र इति स्थितेः ।
छ।त्रहेति - जन कैवल्यप्रदस्वेनाभिमतं ददातीति ज्ञानद। ! "|चंगतं तलव
कारोपनिषदि 'तस्मिन्नाकाशे स्त्रियमाजगाम ३५ोभनमूना हैमवती तां हयाव
fफ़Bछझर्मत बहूनि सेवते 'यः स्कन्देश्य -
|
ईदशो परम विद्या शांकरी भशिनी। |
इति । मूल संहितायामपि--
|
विश्वया दािथ चं:देश स्थ: निःसंदिस्वzप । |
इति । आनै, शेत वक्ष्यति वः । 'जानं बस्थ' इति तु शिवसूत्रे । {
प्रथमोन्मेषं मूत्रमेकं “ न वकारस्य प्रश्नेशोऽपनयूक्तम् 'चंतामे' ति पूर्व
संहिताया एँ तथा गंभवत तृतयोन्मेषेऽपि । शं सूत्रमपरं त ’ तु में प्रश्नेषु '
संभाव्यते । 'आमा बित 'भिति पूर्वत्रात् । एवं व्याख्यातं यतः-
|
अंसमुखादिसंवैधव्यत्रयादिवृत्तिम् । |
इति । तदिदं सविवाद हैनं नाशयनीस्थः । अत एव सुतोयमयं सूकरं
इनमन ' मित। यदि च 'बारं त्रं न प्रांम यत्र|#39रसगनः । अन!
रमभ्यास्मिताज्ञकिरनं प्रश्यत ?' इति ।
ज्ञ। नेति -लाभमेम धिग्रहः शरीरं यणाः, पंन्य अगतो मानानेकधा ।
सेदुश्च विष्णुपुराणे द्वितीयेओ-
|
ज्ञानमेव परं ब्रह्म ज्ञानं वधाय चेष्यते । |
इति । ज्ञानस्य विष विस्तारो यस्याः सकाशादिति च ।। १७४ ॥
