इति । ब्रह्मपुराणं
अपर्णा तु निराहारा तां मता प्रत्यभाषत । |
इति । पgषुराणे पुष्कखण्डे
ततोऽतरिक्षायावागब्रवीदभदनत्रये । । |
इति । ३: उत्तमा च स। मा चितवृतिश्वेत व । तदुक्तं सूतसंहितायाम्-
परानुभूतं भवप:शनाशिग’ मदाक्षात्रयष्यतिशोभना।इयम् । |
इति । अथवा प्रणवघटीरकराकारमकारैविष्णुदावमद्भावाची घंटितवरित्रमूर्य
श्मिकेत्यादयः प्रणवार्था इह योज्या । अत एवास्य पदस्य देवीप्रणव इति सचे ति
रहस्यविदः । उक्तं च लं ह्र भगवतं प्रति परशिवेनैव--
अकारोकारमकारा मदीयं प्रणवे स्थितः । |
इति । महवसिष्ठेऽपि ‘ ओंकारसारसारित्वादुमेति परिकीfतते ' fत । । तथैव
सुप्तानामय दृष्टीनाममात्रोच्चारणावृदि |
इति । सर्वप्राणिमां स्वयं बोधे व हृञ्चनाहतनादामन अकार दिमश्रात्रयशून्यस्य
प्रणयनादभगस्य शब्दब्रह्मात्मकस्य निस्यमुच्चारणाद्धदवुजच्छिद्रकाशदहराकाश
शिवस्य शिरसीम्दुकला। विन्दुरूपेण स्थितेति तट्टीकायाम्। बायवीयसंहितायामपि
ओंकाराक्षरं ब्रह 'त्युपक्रम्य तदवयक्षानुबत्वा ‘अर्धमात्रात्मको नादः श्रूयते लिङ्ग-
मूर्धनी’त्युक्तम् । हंसोपनिषद्यपि हृदयाज दल भेदेन हंसवस्थाने मतिभेदानुचवा
'लिनं सुपूरितः पत्रस्यागे तुरीया हंसस्य लिङ्गमूर्धास्थाना। देवी लये सति तुर्यातीता
वस्थे 'युतम् । यद्वा ' इच्छाशक्तिहमा सुकुमारी’ति शिवसूत्रे योगिनमिछाप
उमेति संशोक्ता तवैषा वा । उक्तं च भगवता कृणवसेन
परभैरवतमक्त ग्रसमानस्य शाश्वतीम् । |