प्रज्ञाने ति--प्रकृष्टेन वृतिमितेन निरयेत ज्ञानेन घनं निरस्सरमविद्यलेशे
नाग्रस्पृष्टं रूपमस्यः। तथाच काण्वेषु भूयते 'स यथा संधवघनोन्नतरोद्वाहुः
कृतो रसघन एवंब वा अरेऽयमस्मानन्तरो बाह्यः कृत्स्नः प्रज्ञानघन एवे' ति॥
४ोति -माः चशब्दः परिपन्थिशब्दवच्छान्दसोऽपि लोके प्रयुज्यते ।
|
स्वत्रऋभवः सधवनिन्द्यां मुरां च सरणि च । |
इति । तेन ' छन्दसि परिपन्यिपरिपरिणा’ वितिवत् 'ऋव्यवास्व्यवास्स्वम७
हिरण्ययनि लसी' ययि प्रयोगवशाद्भाषासमुच्चयपरं सूत्रैकदेशांशे व्याप्यं यम्
छन्दसवेष त्र नात्र दुष्यति । । दक्ष जन्यमदिरायाः पाने माससा। अत-
रेव निष्ठतया शंदला ।
मतंति -अत एव मत्तेव मता । यद्वा मछब्दोहमीकस्तस्य भवा मत्ता ।
परशिवनिष्ठपरादृताःोत्यर्थः ।
मतृके ति-मातृका अरादिक्षकारान्तास्तासां वर्णाः शूलादिरूपाणि तस्यैव
रूपं स्वरूपमस्यः। तेन च समस्फुमरसंहितायाम्-
|
अकाराद्यः स्वर धूम्राः सिन्दूराभास्तु कदयः। |
इति । तग्रसरे तु
|
स्फटिकाभाः स्वराः प्रोक्ताः स्पर्शा विदुमसंनिभः । |
इति । शवं वर्णाः शुक्ला इमि अचिन् । मात कविवेके तु'अकारं सर्वदेवत्यं
रततं सर्ववशंभर 'मित्यादिना प्रयतरं वर्गविशेष उदा: । यद्वा एकपञ्चाशन्मातृ
छ। वर्णा एवं रूपमस्या इति । अथव वर्णा एव रूप निरूपक वाचक। यस्याः।
तदुक्तं यज्ञवंभवखण्डे--
|
यथा परतरः शंभुद्धा शक्तिशिवामना । |
इति । अकारादयः श्रीकण्ठादिवाचक पूर्णादर्यादिवचकश्चेत्यस्यार्थ उक्तस्तट्टीका
याम । अक्षमालास्वरूपिणीति व । उक्तं च जनार्णवे.
