इति । एते च षट्सर्गाः प्राकृताः । वृक्षादिरूध्वंम्रोतोरूपः पश्वदस्तिर्यक्स्रोनोरूप
भूतप्रेतादिरर्वाक्स्रोत इति श्रयो वैकृत । प्राकृतवैकृतात्मक एकः कोम।रसर्ग इति।
तदृक्तं विष्णुभगघते-
|
आद्यस्तु महत: सगों गुणवैषम्यमात्मनः। |
इत्यादि । अत्राध्यवसायतमःसर्गस्य पञ्चत्वोक्तिः ठक्रमानसारेण । आपंक्रम।
तस्य प्रथमवमेव । अस्मिन्नेवाथं वायुपुराणदोष्णुदाहपर्वणि । वं ना।कतादिर
सगणां मध्ये उत्सरोतरस्य पूर्वपूर्वं प्रवृत्तिः अव्यक्तस्य तु ब्रह्म प्रसारित रात्र
सीनां मलभतवतम् मूलान्तराभवच्च मूलप्रक्षुनरश्वथैः । अत एव भुञ्जते ।
'इन्द्रियेभ्यः परा ह्यर्था' इत्यारभ्य 'महतः परमव्यक्तमव्यबसायूरूपः पर. । 'रुप(न्न
परं किंचित्सा काष्ठा सा परा गतिरिति । अथन मका: ५इपसंख्यानां मा”
प्राणां । लक(रस्त्रव्यक्तमहदहं राणां त्रयाणां बोधकः । तेनटुविधा प्रकृति
रित्यर्थः । तथाच समाससूत्रं ‘अष्टौ प्रकृतय’ इति ।
अव्यक्तेति–अथ क्रमेण राईवरूपैः स्वोत्पत्रमते । अयसः प्राथमिक
मायारङ्गतरूपा । सांठग्रमते प्रधानप्रकृत्यादिपदत्रयमयक्तं तद्रथा वा । तदुवे
सस्यसस्यम्
|
सूक्ष्ममलिङ्गमचेतनमनादिनिधनं तथा प्रविधम । |
इति । पञ्चशिखायैरपि ‘अनादिमत्रं महतः पर भूत्रं प्रधानमध्यकतमुखानि
गूरय, इति । तत्रच गुणत्रयसमष्टिरुषमेवेत 'सवदेन्नामतद्धर्भवं तदुपवी' ति
सांख्यश्रपंचनसूत्र स्पष्टम् । बह्व वक्तदेनोच्यते । ददव्यक्तमहं है '
यधिकरणं ‘म चक्षुषः गृह्यते नापि चाचा माधुर्देवैस्तपसा कर्मणा वे 'त्यादिश्रुति-
भिस्तथा निर्णयात । विष्णुस्वरूपेति वार्थः ।
|
प्रधानमव्ययं योनिरथ१तुं प्रकृतिस्तमः । |
१ सर्ग
