इति संहृत्य द्विपञ्चाशत । तामिस्रश् यथcटदशविघवमाश्रित्य द्विषष्ठिः पश
इति केचित् । एते च बलेश। वैषयिय य:गितास्त्रज्ञः प्रपश्यंविध्यातांत प्रति बिल
क्षणः । तदुक्तं वेत्रीभागक्ते
|
प्रमुतास्तत्त्वे चेतृणां दग्धदेहस्तु यमिनाम् । |
|
घण शङ्का भयं लज्ज । जगप्मा चेति पञ्चमी । |
ते च भेद। धिरन भयः नोः ! श्रेत्र मू « पशुध्द उपरभाषयैः पाशसं.
स्वर प्रत्यासत्तिगंड धेन लक्षणत्र ख्रिश्नाशपर; ) नियनन्दवत रत ?
गलभाशदणैः क्रम' fः शारदतिलक श्लथे १ञ्चगपदस्य लक्षणयेव है।
दिभ्रेपच्चशिप
शत्पनेन व्याख्यानात् । तेन पशुमद्यान् द्विपञ्चाशपाश
विमघथतंयथः । सदुतं शिवरहस्यं
|
पवf शपाशं बँध्नाति यः पशून् । |
शैकभण । हैडल चैथवे आमयामदज्ञानभाव देहादवनमभ्यामवज्ञानं
चेति द्विविधम् । द्वयमप्यंशसंभूय गतं मन्नमित्युच्यते । अणुपदवास्यव्यं चास्य-
पछिन्नस्याप्यामने: पछेिदकत्वात् । दुकां मरसंहिताधाम् ‘आमनऽणुत्व
नक्षत्राणमलि मश्र ' नहि । एषस्यैवात्मनों नानावं तु भेदः । तत्र मूल
मरणं मायास्यं तवेपृ षष्ठमेकम् । तज्जन्य मतमादिषट्श्रयाततत्त्ववन्दमपरः
मिनि द्विविधमचे माधीयं मलमुच्यते । विहनिषद्ध क्रियाजन्यं शरीरदानक्षममदृष्टं
तु कर्म। तत्र पुण्श्वपापभेदेन द्विविधमपि संभूय कार्मणं मलमुच्यते । एतेष्वणुकर्म
मंदेवूत्तरोत्तरं पूर्वपूर्वव्याप्यं सर्वमदमभिहितं प्रत्यभिज्ञा शास्त्रे
|
श्रुतत्रयहनिबंधस्य स्वतन्त्रस्याप्यबोधता । |
