होग. श्रमापहर्तारस्तेषां न त नेपकः स एव आसमन्ताद्धातोऽग्निः स्वस्वरू•
पायथ/क रणन । मूलाज्ञानमति यावत् । तस्य मलाज्ञानाचकत्वात् । तेन सम्य
दग्धो यः कामो जीवभावमापन्नः कामेश्वरस्वखप अस्मा तस्य सम्यगाव रणपरा
वृत्यभावपूर्वक जीवने स्वस्वरूपात अघिपुंलिक । एतदुपासनया विद्यारूप
यविद्यानिव या स्वस्वरूपावनिलक्षणो मोक्ष इति भावः । मन्मथस्य दाहापूर्व
स्वशरीरस्य जीवत एव पश्चादशरीरजीवनाददुष्टान्नादात्मनोऽपि पूर्वं ब्रह्मण एव
सतोऽविद्यवशास्मशरीरस्येव स्थितम्य तन्निवृतवशरीरतापूर्वक ढूक्यप्राप्तिध्वंग्स्यते।
स्त्रनितं चैवमेव श्वशम्भ्रान्तिमाधिकरते ‘भयः स्यात्प्रोक्तमिसनमिति। वर्त
केऽपि
|
पुनश्च प्रबनचतन्यस्वरूमिननात्मकम् । |
मूश्रावयवे निजपदेन तथैव कर्तमिति । इयता प्रबन्धेन देव्याः परं रूपं सूक्ष्म
तरवासूक्ष्मरूपवत्परात्परतो वक्तव्यमीप रहस्योक्तिविषयस्वास्यूल पकार्पण
|
कण्डTष:कटिषयंन्त मध्य कटस्वरूपिणी । |
वेन वर्णयति
श्रीमद् भवेत्यादिना । सूक्ष्मरूपमपि मूक्ष्मसूक्ष्मतरसूक्ष्मतमभेदारिश्रविधं पञ्च-
दशीविद्य। कामकलाक्षरं कुण्डलिनी चेति भेदात् । तेष्वावं नामय त्रणोच्यते । श्री-
1. हराः , तुम 3. मेलन
