पुटमेतत् सुपुष्टितम्
500
[बालकाण्डः
परशुरामाभियोगः
राज्ञो दशरथस्यैतच्छ्रुत्वा वाक्यं महानृषिः ॥ ११ ॥
उवाच मधुरां वाणीं श्रूयतामस्य यत्फलम् ।
उपस्थितं भयं घोरं [१]दिव्यं पक्षिमुखाच्च्युतम् ॥ १२ ॥
मृगाः प्रशमयन्त्येते सन्तापस्त्यज्यतामयम् ।
दिवि-खे भवं दिव्यं । तत्पक्षिमुखात् च्युतं वचनं घोरं भयमावेदयतीति शेषः। प्रशमयन्तीति । प्रशमं सूचयन्तीत्यर्थः ॥ १२ ॥
संवदतां -भावलक्षणषष्ठी ॥ १३ ॥
तमसा संवृतः सूर्यः [४]सर्वा न प्रबभुर्दिशः ॥ १४॥
भस्मना चावृतं सर्वं संमूढमिव तद्वलम् ।
तमो भस्म चोभयमप्युत्पातजम् ॥ १४ ॥
ससंज्ञाः-इवेति एवार्थे । राजा चैवेति योजना ॥ १५ ॥
तस्मिंस्तमास घोरे तु भस्मच्छन्नेव सा चमूः ॥ १६ ॥
ददर्श [७]भीमसंकाशं जटामण्डलधारिणम् ।
भस्मच्छन्नेव-छन्नैवेति यावत् । मीमसंकाशं -भयङ्करदर्शनम् ॥
