पुटमेतत् सुपुष्टितम्
७३ सर्गः]
495
शुभे मुहुर्ते सीतायाः पाणिं जग्राह राघवः
अग्नेस्समक्षं राघवाभिमुखे-राघवपुरः प्रदेशे । नन्दः-हर्षः ॥
इयं सीता मम सुता सहधर्मचरी तव ।
प्रतीच्छ चैनां, भद्रं ते,[३]पाणिं गृह्णीष्व पाणिना ॥ २५ ॥
धर्म चरतीति धर्मचरी । 'चरेष्टः' इति टः, टित्वात् डीपू, प्रतीच्छ-प्रतिगृहाण, तदर्थं पाणिना पाणिं गृह्णीष्व ॥ २५ ॥
कल्पोक्तकन्यादानमन्त्रेण पूतं जलं प्राक्षिपत्, रामहस्त इति शेषः ॥ २६ ॥
साधु साध्विति देवानां ऋषीणां वदतां तदा ।
देवदुन्दुभि[७]निर्घोषः पुष्पवर्षो महानभूत् ॥ २८ ॥
वदतामिति भावलक्षणे षष्ठी, वदत्स्विति यावत् ॥ २७ ॥
एवं दत्त्वा तदा सीतां मन्त्रोदकपुरस्कृताम् ।
अब्रवीञ्जनको राजा हर्षेणाभिपरिप्लुतः ॥ २८ ॥
- ↑ एतदनन्तरं–पद्मां पद्मवियुक्तां वै केशवाङ्कच्युतामिव विद्युत्प्रभां विशालाक्षीं स्निग्धकुञ्चितमूर्धजाम् । हंसाङ्कितेन क्षौमेण किञ्चित्पीतेन संवृताम् । वासितेनोत्तरीयेण सुरक्तेन सुसंवृताम्' इत्यधिकं-ङ.
- ↑ राघवाभिमुखी-ङ.
- ↑ ब्राह्मणस्यैव पाणिग्रहणं, क्षत्रियादेः शरादिग्रहणं विहितं । अतः कथमिदं इति न शङ्कनीयम् । तस्यासवर्णविषयत्वात् । आह च मनुः-पाणिग्रहणसंस्कारः सवर्णासु प्रशस्यते । असवर्णास्वयं ज्ञेयो विधिरुद्वाहकर्मणि । शरः क्षत्रियया ग्राह्यः प्रतोदो वैश्यकन्यया । वासोदशा शूद्रया तु इति ।-गो.
- ↑ तव-ङ.
- ↑ एतदनन्तरं 'प्रक्षिप्ते सलिले भूमौ गगने चोत्थिताः स्वनाः इत्यधिकं-ङ.
- ↑ मन्त्रपूर्वं-ङ.
- ↑ निर्घोषैः-ङ.
